Formy zatrudnienia
Jeśli jesteś już pewien, co chcesz robić, i zrobiłeś wszystko, żeby być w swojej dziedzinie na bieżąco — zastanów się, jaki tryb i forma zatrudnienia by Ci odpowiadały? Czy masz lub planujesz wychowywać dzieci? Każda forma zatrudnienia niesie z sobą jakieś pozytywy, ale i zagrożenia. Spójrzmy na to od strony praktycznej:
Samozatrudnienie — jest coraz popularniejsze ze względu na naciski pracodawców, którzy często wymagają, żeby pracownik zatrudniał sam siebie. Nęcąca jest też możliwość pozyskania środków finansowych z urzędów pracy i UE, o co tak naprawdę łatwo nie jest.Wiadomo, jesteś wtedy panem siebie, ale czy jesteś bezpieczny? ZUS kosztuje obecnie 600–800 zł, dla osób zakładających działalność
gospodarczą w tym roku opłata ta wynosi 200 zł miesięcznie. Jeśli już zdecydujesz się pracować na własny rachunek, czeka Cię rundka po urzędach:
➔ wizyta w gminie;
➔ wizyta w urzędzie statystycznym;
➔ wyrobienie pieczątki i wizytówek;
➔ otwarcie rachunku firmowego;
➔ wizyta w urzędzie skarbowym;
➔ wizyta w ZUS-ie.
Dzięki temu Twój dzień pracy będzie elastyczny, nie będziesz zmuszony wybierać między karierą a życiem prywatnym, oszczędzisz czas i pieniądze na dojazdy do miejsca pracy, nikt nie będzie patrzył Ci na ręce.
Inne popularne formy zatrudnienia to umowa-zlecenie (tu masz płacone ubezpieczenie i składkę emerytalną, ale wtedy pracodawca, jak wynika z mojego doświadczenia, będzie traktował Cię jak etatowca, czyli wymagał np. stałych godzin pracy) i umowa o dzieło: „Pracodawcy zawsze szukają niższych kosztów pracy, pracownicy — pracy albo też wyższego wynagrodzenia. Te dążenia mogą spotkać się przy podpisaniu umowy o dzieło, jeżeli pracodawca podzieli się zyskami z tytułu mniejszych kosztów pracy ze swoim nowym »pracownikiem«.
Umowa o dzieło jest atrakcyjną formą zatrudnienia, gdyż:
1. od umowy tej nie są odprowadzane składki ZUS,
2. naliczany jest od niej koszt uzyskania przychodu, minimum 20%, bez względu na wydatki ponoszone przez zatrudnionego”.
Jeśli jesteś przekonany o tym, że Twój pomysł na biznes jest mocny i/lub unikatowy, a Ty masz silną motywację do działania — nie wahaj się. Zarabiaj dla siebie — załóż firmę. I tu pojawia się pytanie: „Skąd wziąć pieniądze na start?”.
➔ Zgłoś się do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, ( www.parp.gov.pl ) — szkolenia i doradztwo;
➔ zgłoś się do powiatowego urzędu pracy po dotacje z Europejskiego Funduszu Społecznego lub z Funduszu Pracy (do 13,5 tys. zł jednorazowo);
➔ zgłoś się po dotację do Mazowieckiego Regionalnego Funduszu Pożyczkowego (www.mrfp.pl, e-mail: pozyczki@mrfp.pl) lub do Funduszu Regionalnego właściwego dla Twojego miejsca zamieszkania;
➔ odwiedź Akademicki Inkubator Przedsiębiorczości, ( www.inkubatory.pl) — tu firmę założysz w jeden dzień, wystarczy wypełnić wniosek rejestracyjny i spotkać się z dyrektorem celem podpisania umowy.
Dzięki tej umowie nie trzeba płacić ZUS-u, ma się zapewnioną księgowość, doradztwo prawne i marketingowe oraz pomoc w uzyskaniu dotacji. Jest to forma prowadzenia własnej firmy dla osób,
które nie ukończyły 30 roku życia.
Etat z kolei ma te walory, że pracodawcy coraz częściej umożliwiają korzystanie z opieki medycznej w prywatnych klinikach. Co miesiąc dostajesz bony towarowe na 200–500 zł, paczki okolicznościowe,
korzystasz z darmowych szkoleń, których koszt sięga nawet 2–3 tys. zł, otrzymujesz też polisę na życie. No i jeśli ktoś lubi tzw. imprezy służbowe, życie korporacyjne, wspólne drugie śniadania w firmowej kuchni, to praca w pojedynkę nie jest dla niego.
Telepraca — jest coraz bardziej popularną formą zatrudnienia, również w Polsce. Osoby na stałe pracujące w domu i regularnie przesyłające np. e-mailem wyniki swojej pracy będą mogły być zatrudnione na tzw. umowę o telepracę i mieć takie same przywileje jak na etacie. Dzięki temu będą mogły otrzymać od pracodawcy komputer i mieć pokrywane koszty jego eksploatacji, napraw, ubezpieczenia, a także rachunki za Internet.
Prawda jest straszna - na każde ogłoszenie dotyczące pracy zamieszczane w najpopularniejszych mediach odpowiada nawet kilkuset kandydatów... Jeśli nie chcesz zginąć w tym potężnym tłumie, przygotuj swoją aplikację tak, by co najmniej "rzuciła rekruterów na kolana"!
A więc po kolei. Najbardziej podstawowa zasada rządząca prawami dokumentów przesyłanymi do potencjalnych praco- lub "praktykodawców" wygląda następująco:
APLIKACJA = CV + LIST MOTYWACYJNY
Zajmijmy się zatem pierwszym wyrażeniem prawej strony tego równania, a więc CV. Oto przykazania, które pomogą Ci je stworzyć w najbardziej efektowny (i efektywny!) sposób:
CV wcale nie musi zajmować tylko i wyłącznie 1 stronę
Wśród wielu osób pokutuje zaszłe i zdezaktualizowane przekonanie, że CV musi zmieścić się na 1 stronie maszyno / komputeropisu. Nic bardziej błędnego. Coraz większa liczba pracodawców wychodzi z założenia, że często ilość podejmowanych przez kandydatów przedsięwzięć rodzi ich jakość. Jeśli więc masz na swoim koncie wiele bogatych doświadczeń i istotnych umiejętności, pisz o tym bez ograniczeń (ilościowych oczywiście).
Unikaj jak ognia kreatorów CV
Wraz z rozwojem dostępu do Internetu epidemią stało się korzystanie z kreatorów CV zamieszczonych przez większość wortali dotyczących pracy. Choć niewątpliwie są one użyteczne, ponieważ obrazują schemat tworzenia aplikacji, to bywają niekompletne. Poza tym pomniejszają szanse wyróżnienia się CV korzystających z nich kandydatów - bo jak nie uodpornić się na 123 aplikację pisaną taką samą czcionką, według tego samego schematu, wyglądającą prawie tak samo, jak 122 poprzednie?... Pamiętaj, że czasem dobra, bogata treść CV powinna iść w parze ze zindywidualizowaną formą.
"Ukaż swoją twarz", a więc dodaj fotografię
Biorąc pod uwagę realia współczesnego rynku pracy, prawdopodobnie czeka Cię wysyłanie wielu (kilkudziesięciu, może nawet kilkuset...) aplikacji zanim trafisz do firmy, która zapragnie się z Tobą związać "na dobre i na złe" równie mocno, jak Ty będziesz o tym marzyć. W związku z tym mocno obciążysz swój domowy budżet, jeśli zdecydujesz się na każdorazowe dołączanie fotografii prosto od fotografa. Dlatego też proponujemy Ci inne rozwiązanie - zeskanuj ją, wklej u góry CV (tak, żeby elegancko i ładnie wyglądała) i zadbaj o dobrą jakość druku, ilekroć zdecydujesz się przedstawić swoją aplikację jakiemuś pracodawcy. I jeszcze jedna uwaga: niech to zdjęcie będzie profesjonalnie wyglądało (unikaj pomysłów dołączania swojego wizerunku zaczerpniętego np. z imprez rodzinnych, tudzież towarzyskich... - bo może nie przypaść rekruterowi do gustu).
Pisz CV w punktach
Niegdyś "życiorys", a więc poprzednik CV pisało się ciągłym tekstem. Taka forma nie do końca była przejrzysta, ponieważ utrudniała wyeksponowanie najważniejszych wątków, dlatego też współczesne CV redaguje się punktowo. Punkty najlepiej jest opisywać w trybie dokonanym, w formie bezokoliczników (czyli "podjęcie pracy", a nie "podjąłem pracę" czy też "podjął pracę"). Najważniejsze spośród wartych poruszenia tematów znajdziesz w podanym schemacie CV. Podstawową zasadą, której należy przestrzegać przy opisywaniu wszystkich wątków wiążących się z datami (a więc edukacji, szkoleń, doświadczenia zawodowego) jest to, żeby stosować przeciwieństwo chronologii: najpierw opisz najnowsze wydarzenia, a zakończ na najbardziej odległych czasowo.
Pamiętaj o różnych funkcjach Worda
Normą stało się to, że CV pisze się na komputerze. Najpopularniejszym edytorem tekstu jest Ms Word, który ma takie funkcje, jak m.in. justowanie (a więc wyrównywanie tekstu), pogrubianie, kursywa, podkreślanie, wypunktowywanie - używaj ich w celu wyeksponowania najważniejszych fragmentów. Zachowaj jednak umiar.
Zaakcentuj najważniejsze
Uczciwość nakazuje nam wyjawienie Ci pewnej prawdy: przeciętny konsultant w firmie doradztwa personalnego na wstępne przejrzenie Twojej aplikacji poświęca ok. 20-30 sekund. Dziennie przegląda on dziesiątki jeśli nie setki dokumentów. Dlatego, jeśli twój życiorys zawiera wiele informacji, wytłuść najważniejsze albo napisz je podkreśloną czcionką. W ten sposób zwrócisz uwagę pracodawcy na to, co go najbardziej interesuje. Pamiętaj, że na to, co najważniejsze w Twoim CV składają się wszystkie te elementy, które zbieżne z oczekiwaniami pracodawcy (a więc z tym, co zaznaczył w ogłoszeniu). Szuka on przecież osób, które idealnie odpowiadają jego wymogom. Z tego powodu ułatw zadanie rekruterowi zaznaczając to, co ważne w kontekście interesującego Cię stanowiska (jeśli np. szuka on osoby, która w stopniu komunikatywnym zna język rosyjski, a Ty spełniasz to kryterium, to nie wytłuszczaj tego, że biegle operujesz angielskim i francuskim, tylko fakt Twojej adekwatnej do oczekiwań znajomości języka naszych wschodnich sąsiadów).
Pamiętaj o elegancji
Pisząc o elegancji CV raz jeszcze chcemy zwrócić uwagę na jego formę. Staraj się, żeby była ona zindywidualizowana, lecz aby nie przypominała kiermaszu łowickiego. Zadbaj o to, by Twoja aplikacja sprawiała wrażenie profesjonalnej, "lekkiej wizualnie", więc unikaj okraszania jej zbędnymi elementami zdobniczymi (tzn. nie mieszaj kursywy z pogrubianiem, stosuj ujednolicony schemat wypunktowania czy zaznaczania najważniejszych wątków, przywiąż się do jednej czcionki - najlepiej którejś z podstawowych, a więc Arial, Times New Roman lub Tahoma, itd.).
Nie kłam
Pamiętaj, że kłamstwo ma krótkie nogi. Dlatego też podkreślaj swoje zalety, ale nie kłam. Jeśli np. napiszesz, że biegle znasz język angielski, to nie zdziw się, jeśli na spotkaniu kwalifikacyjnym zostaniesz poproszony o odpowiedzeniu na kilka pytań w tym właśnie języku. I jeśli to, co napisałeś jest prawdą - nie masz się czego obawiać, natomiast w sytuacji odwrotnej - przeżyjesz niepotrzebny stres i rozczarowanie.
A więc jednak treść jest ważniejsza od formy
Nie wolno zapominać o tym, że rolą CV jest przekazanie najważniejszych informacji na temat kandydata, przekonanie pracodawcy, że kandydat spełnia warunki formalne, które są wymagane na danym stanowisku. Dlatego też najważniejszymi punktami są zazwyczaj te, które odnoszą się do wykształcenia i doświadczenia zawodowego. Pisząc o wykształceniu wyższym (oczywiście achronologicznie) zachowaj następujący schemat: nazwę uczelni, wydziału, kierunku, specjalności, ewentualnie tryb studiów (jeśli działa na Twoją korzyść, czyli jeśli studiujesz dziennie, a szukasz pracy weekendowej lub jeśli studiujesz zaocznie, a szukasz zatrudnienia pełnoetatowego), temat pracy dyplomowej - szczególnie jeśli jest związana z interesującą Cię do strony zawodowej branżą, ocena końcowa - jeśli uważasz, że warto się nią pochwalić. W przypadku opisywania doświadczenia zawodowego wymień nazwę firmy, miasto, w którym mieści się jej siedziba, nazwę stanowiska, które obejmowałeś (lub fakt, że byłeś praktykantem) oraz - co najważniejsze - zakres wykonywanych przez Ciebie obowiązków (lub nabytych umiejętności, jeśli byłeś praktykantem, któremu nie przydzielono żadnych konkretnych powinności). Pamiętaj, że to właśnie obowiązki i nabyte umiejętności są najważniejszymi elementami opisu Twoich doświadczeń, ponieważ pod nazwą stanowiska może kryć się wiele zadziwiających faktów, np. za stanowiskiem sekretarki kryje się szerokie kontinuum od stenotypistki, aż po prawą rękę szefa.
Daj aplikację do sprawdzenia komuś bliskiemu i zaufanemu
Ostrzegamy - niewybaczalne jest przesyłania aplikacji z błędami ortograficznymi, stylistycznymi, gramatycznymi i każdymi innymi. Ponieważ w ferworze walki któryś z nich może Ci umknąć, dlatego koniecznie poproś kogoś uważnego o sprawdzenie dzieła dokumentującego Twoje kwalifikacje zawodowe.
WZÓR CV
ZDJĘCIE
DANE OSOBOWE (imię i nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania, numer telefonu (stacjonarnego i komórkowego), e-mail)
CEL (Praca na określonym stanowisku i w firmie, do której aplikujesz)
EDUKACJA/WYKSZTAŁCENIE (w kolejności achronologicznej, czyli od kwestii najnowszych do najstarszych - a więc szkoły średniej, bo o podstawówce raczej nie radzimy wspominać)
SZKOLENIA/KURSY (również w kolejności achronologicznej; napisz: kiedy się odbyło, na jaki temat, kto organizował, nr certyfikatu, jeśli jest)
PRAKTYKA/DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE (także w kolejności achronologicznej, wskaż tu te spośród doświadczeń, które są zgodne z wykształceniem lub/i celami zawodowymi)
POZOSTAŁE DOŚWIADCZENIE W PRACY ("dla odmiany" w kolejności achronologicznej; wymień tu wszelkie prace fizyczne, umysłowe - nie związane z wybranym stanowiskiem, "hostessowanie", itd.)
POZOSTAŁA DZIAŁALNOŚĆ/AKTYWNOŚĆ (koła, samorządy, stowarzyszenia, kluby, chóry nawet :)
OSIĄGNIĘCIA (np. stypendia naukowe, wygrane konkursy)
DODATKOWE KWALIFIKACJE
• Umiejętności.
• Wiedza dotycząca.
• Umiejętność obsługi komputera (jakich programów)
• Prawo jazdy kategorii B (od XY roku; jazda bezwypadkowa)
• Znajomość języków obcych (jakich i na jakim poziomie)
ZAINTERESOWANIA
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych zawartych w tym dokumencie dla potrzeb niezbędnych do realizacji procesu rekrutacji (zgodnie z ustawą z dnia 29.08.1997 ochronie danych osobowych, Dziennik Ustaw Nr 133 poz. 833)
List motywacyjny
➔ Głównym celem listu motywacyjnego jest zainteresowanie pracodawcy Twoją kandydaturą.
➔ List pomaga zsynchronizować Twoje starania z potrzebami pracodawcy.
➔ Przed napisaniem listu motywacyjnego obejrzyj kilka przykładowych — style pisania listów i ich struktura stale zmieniają się i podlegają modom rynkowym.
➔ Przed napisaniem listu zawsze analizuj ogłoszenie o pracę i odpowiadaj na stawiane w nim wymagania, a także określ swoje.
➔ Upewnij się, czy list jest bezbłędny, treściwy, uporządkowany, napisany oryginalną czcionką.
➔ Każdy list motywacyjny, nawet opracowany komputerowo, trzeba podpisywać odręcznie!
➔ Do aplikacji elektronicznych staraj się dołączyć swój zeskanowany podpis i zdjęcie!
Z całą pewnością warto pamiętać o kilku "szczegółach" jakie nie powinny znaleźć się w Twoim liście motywacyjnym.
Nie wolno Ci:
-używać skrótów i sloganów
-robić błędów stylistycznych, ortograficznych i interpunkcyjnych
-używać banalnych epitetów
-przekręcić imienia i nazwiska adresata lub nazwy stanowiska o jakie się ubiegasz
-pisać w formie podania
-zapomnieć o zachowaniu przejrzystości Twojego listu (akapity, nagłówki)
-przepraszać
-zapomnieć o dokładnym sprawdzeniu treści przed wysłaniem :)
Unikaj poza tym:
-powtarzania informacji które zawarłeś już w CV
-zalewania potokiem błędnych lub mało istotnych informacji
-wciskania kitu
-używania określeń w rodzaju: "młody", "ambitny", "dyspozycyjny" (zastępuj je innymi zwrotami, np., "mam 19 lat", "mogę pracować także w nadgodzinach"),
-wszelkiego rodzaju udziwnień które mogą wydać się przyszłemu szefowi nadmierną ekstrawagancją (np, pachnący lub kolorowy papier)
Chwalić się?
Niestety żyjemy w czasach gdy umiejętność pokazywania swoich atutów jest niezbędna. Nie umniejszaj swoich zalet i osiągnięć. Pamiętaj także by przy pisaniu listu motywacyjnego uwzględnić te cechy Twojej osobowości które mogą być przydatne w pracy o którą się ubiegasz. Nie popadaj jednak w samozachwyt. Świadczyłoby to o braku skromności, wygórowanym mniemaniu o sobie. Twój przyszły pracodawca mógłby stwierdzić że skoro nie dostrzegasz własnych błędów lecz postrzegasz siebie wyłącznie w samych superlatywach, to nie potrafisz się na tych niedociągnięciach uczyć.
W żadnym wypadku nie wolno Ci jednak w jakikolwiek sposób siebie poniżać. Żaden z pracodawców nie chce zatrudniać osób które w siebie nie wierzą.
Schemat listu motywacyjnego.
Nie istnieje jeden wzór wedle którego należy pisać listy motywacyjne. Przede wszystkim jego forma i treść zależą od tego CZEGO on dotyczy. Niemniej jednak każdy powinien zawierać rzeczy niezbędne, o których powiemy poniżej.
NAGŁÓWEK:
- data i miejsce sporządzenia
- Twoje dane personalne: imię, nazwisko, adres, telefon, e-mail
- dane adresata: nazwa i adres instytucji, a najlepiej do tego personalia osoby do której kierujesz dokument
- zwrot grzecznościowy kierowany do konkretnej osoby
TREŚĆ:
- ukazanie źródła, z którego dowiedziałeś się o posadzie
- krótkie wyjaśnienie jakiego stanowiska poszukujesz
- również krótkie przedstawienie pobudek z jakich ubiegasz się o te stanowisko - umotywuj dlaczego to Ty jesteś "właściwą osobą na właściwym miejscu".
- wykaż, iż dana praca odpowiada zarówno Tobie, jak i powinna przynieść korzyści pracodawcy
- opis twych kwalifikacji, umiejętności i osiągnięć (nie powtarzaj w tym miejscu CV - ale możesz nieco rozszerzyć)
- sprzedaj siebie: wykaż konkretne zalety pod kątem danej firmy i stanowiska (nie przesadź, z tego i tak zostaniesz rozliczony)
- odsłoń siebie: tym razem pokazując jakim jesteś człowiekiem, wykaż jaki jest Twój stosunek do pracy i innych obowiązków, teraz jest czas na powiedzenie o talentach i zdolnościach
- umotywuj jednym zdaniem kończącym dlaczego warto zatrudnić właśnie Ciebie - podkreśl chęć i gotowość przybycia na rozmowę.
ZAKOŃCZENIE:
- zwrot grzecznościowy
- własnoręczny podpis
- lista załączników
- uwagi: w formie Post Scriptum możesz napisać o Twych ewentualnych zastrzeżeniach dotyczących np. pracy w jednym pomieszczeniu z osobami palącymi, lub zastrzeżeniach natury religijnej (święta).
Nie taki diabeł straszny czyli o metodach rekrutacyjnych słów kilka...
Procedura selekcji pracownika nie zawsze kończy się na rozmowie kwalifikacyjnej. Coraz częściej pracodawca, chcąc zwiększyć swoje szanse na wybór najlepszego kandydata korzysta jeszcze z innych metod, oto ich skrócony opis.
Metoda testowania
Testy są narzędziami uważanymi za obiektywne źródło oceny indywidualnych zdolności oraz cech, weryfikowanych za pomocą standardowego zestawu według odpowiedniego klucza. W strukturze assessment center można spotkać testy należące do dwóch grup - profesjonalnych testów psychologicznych oraz testów osiągnięć i wiedzy. Zwykle sesja testowa trwa około 2 - 3,5 godzin.
Testy psychologiczne
Do tej grupy zaliczane są odpowiednio skonstruowane zadania, spełniające warunek standaryzacji, obiektywności, rzetelności oraz trafności, które kandydat rozwiązuje w trakcie badania i będące polecane przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Ze względu na podlegające diagnozie czynniki można wyróżnić:
• testy zdolności (inteligencji i uzdolnień specjalnych),
• testy osobowości.
Testy psychologiczno-diagnostyczne są stosowane często na początku procesu rekrutacji. Po etapie analizy dokumentów można zastosować weryfikację psychologiczną, sprawdzającą predyspozycje kandydata do pracy na określonym stanowisku. W skład testów psychologicznych wchodzą testy badające inteligencję, zarówno inteligencję ogólną, jak i bardziej szczegółowe kompetencje: zdolność syntezy i analizy, zdolności arytmetyczne, językowe, szybkość uczenia się, wyobraźnię wzrokową i przestrzenną itd. Testy diagnozy psychologicznej badają zaś takie cechy, jak zdolność nawiązywania kontaktów, umiejętność przystosowywania się do nowych sytuacji, system wartości, poziom i źródła motywacji oraz wiele innych cech osobowości. Testy tego typu mogą z powodzeniem sprawdzić, czy jesteśmy pewni siebie, dominujący, aktywni, entuzjastycznie nastawieni do nowych zadań, sumienni, opanowani i kreatywni.
Testy osiągnięć, wiedzy i zainteresowań
Sprawdzają one umiejętności oraz zasób informacji zdobytych we wcześniejszej pracy lub edukacji, którym dysponuje osoba oceniana. Ta grupa testów merytorycznych (w tym językowych), testów umiejętności i zainteresowań zawiera w sobie część zadań dotyczących kompetencji praktycznych - można wówczas poprosić kandydata o wykonanie określonego zadania Testy zainteresowań obok predyspozycji diagnozują niekiedy możliwość wykorzystania ich na określonym stanowisku pracy.
Metody obserwacji zachowania
Ponieważ obserwacja uczestników assessment center musi być przeprowadzona profesjonalnie, dlatego też można przyjąć, że dobrze by było, aby przypominała obserwację psychologiczną, która polega na celowym rozpoznawaniu wskaźników należących do wyróżnionych kategorii (a więc będących przejawem kompetencji), a następnie na uzasadnionym teoretycznie wnioskowaniu o właściwościach lub stanach psychicznych poznawanej jednostki.
Dyskusja grupowa
W tego typu ćwiczeniach obserwuje się osoby oceniane w sytuacji dyskusji, podczas której proszeni są o rozwiązanie określonego zadania (na przykład, mają uzgodnić strategię sprzedaży określonego produktu). Ze względu na aspekt jej strukturyzacji pod kątem przypisania, bądź nie uczestnikom określonych ról, można wyróżnić dwa rodzaje dyskusji grupowych:
a) Grupowa dyskusja rywalizacyjna (tzw. dyskusja grupowa z przypisanymi rolami) - toczy się ona wokół kontrowersyjnych zagadnień, gdzie interesy jednostek różnią się. Każdy uczestnik pełni określoną rolę i jest zobligowany do bronienia narzuconego poglądu lub modelu rozwiązania określonego problemu. Osoby podlegające ocenie, z racji pełnionych w ćwiczeniu funkcji podejmują decyzje dotyczące interesów całej organizacji oraz własnego działu. W tego typu ćwiczeniu mierzy się zwykle: elastyczność, umiejętności negocjacyjne, umiejętność poświęcenia celów indywidualnych dla osiągnięcia korzyści grupowych, wrażliwość organizacyjną i interpersonalną, umiejętności komunikacyjne, perswazyjność.
Dodatkowe informacje:
- zalecana liczba uczestników: 4-6,
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, przygotowanie: 15-30 minut, dyskusja: 40-60 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 70-110 minut.
b) Grupowa dyskusja kooperacyjna (tzw. dyskusja grupowa bez przypisanych ról, dyskusja grupowa bez lidera) - kiedy kandydatom nie przypisuje się żadnych ról i wszyscy uczestnicy otrzymują to samo zagadnienie, na które składa się szereg różnych scenariuszy wymagających błyskawicznego działania. W trakcie tego typu ćwiczeń najczęściej oceniane są następujące kompetencje oraz potrzeby: przywództwo, potrzeba dominacji, perswazyjność, umiejętności komunikacyjne, wrażliwość interpersonalna (umiejętność rozpoznawania emocji u innych osób), praca w zespole, inicjatywa i elastyczność umiejętność zachowywania się w sytuacji konfliktowej. Dodatkowo obserwuje się umiejętności analityczne i decyzyjne takie jak analityczne i decyzyjne takie jak analizowanie problemu, osądzanie, zdecydowanie i świadomość biznesowa. Treść niektórych ćwiczeń pozwala ponadto ocenić takie kryteria jak wrażliwość organizacyjna czy obsługa klienta.
Dodatkowe informacje:
- zalecana liczba uczestników: 4-6,
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, dyskusja: 40-60 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 55-80 minut.
Odgrywanie roli
W tym ćwiczeniu uczestnik rozmawia sam na sam z osobą odgrywającą rolę współpracownika, zdolnego, ale niezadowolonego podwładnego, klienta, rozgniewanego nabywcy itp. i próbuje rozwiązać problem. Zasadą jest, że ta sama rola jest odgrywana wobec każdego kandydata.
Dodatkowe informacje:
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, przygotowanie: 10-15 minut, odegranie scenki: 10-20 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 35-55 minut.
Studium przypadku (tzw. analiza przypadku)
W tego typu ćwiczeniu osoba podlegająca otrzymuje informacje dotyczące danego problemu organizacyjnego. Jej zadaniem jest dokonanie analizy dostarczonego materiału (jakościowego i ilościowego) i sporządzenie pisemnego raportu zawierającego wypracowane wnioski.
Pozwala na dokonanie poziomu między innymi następujących kompetencji:
komunikacja pisemna, zważanie na szczegóły, planowanie i organizacja, świadomość biznesowa, zdolności analityczne (poszukiwanie informacji, analizowanie problemu, analiza liczbowa, wnioskowanie, osądzanie), zdecydowanie.
Dodatkowe informacje:
- zalecana liczba uczestników: 4-6,
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, przygotowanie raportu: 60-90 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 75-110 minut,
- ćwiczenie możne być rozwinięte o ustną prezentację treści raportu, podczas której uczestnikowi zadawane byłyby pytania.
Ćwiczenie "jeden na jeden" (tzw. symulacja rozmowy)
Metoda ta polega na zainscenizowaniu rozmowy między - Aktorem (odgrywającym określoną rolę) a uczestnikiem. Aktor zazwyczaj odgrywa rolę podwładnego, klienta lub partnera biznesowego i obliguje osobę poddawaną ocenie do znalezienia się w odpowiednim temacie. Scenariusze dotyczą następujących sytuacji: sprzedaż, negocjacje, obsługa klienta, kierowania podwładnym. W ostatnim z wymienionych przypadków rozmowa może dotyczyć na przykład wywiązywania się z obowiązków, oceny pracy lub związanych z nią problemów, jak również może mieć również charakter "coaching'u" , rozmowy dyscyplinarnej lub informacji zwrotnej.
Ćwiczenia tego typu dają możliwość obserwacji pewnych zachowań i wnioskowania na temat takich kompetencji, jak przywództwo, zdolności perswazyjne, kontrola, wrażliwość interpersonalna, umiejętności komunikacyjne, odporność na stres, zdolności negocjacyjne, asertywność, wytrwałość, obsługa klienta, elastyczność, świadomość handlowa.
Dodatkowe informacje:
standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, przygotowanie: 15-30 minut, rozmowa: 30 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 60-80 minut, metoda ta wymaga przygotowania dwóch zróżnicowanych zestawów materiałów, jeden przeznaczony dla osoby poddawanej ocenie, drugi dla osoby odgrywającej rolę (Aktora).
Prezentacja (tzw. wystąpienie)
Zadaniem stawianym przed uczestnikiem w tego typu metodzie jest formalne przedstawienie swojego stanowiska w odniesieniu do tego konkretnego problemu i sytuacji (uczestnik ma do dyspozycji opis sytuacji firmy i analizowanego zagadnienia). Zdarza się, że tematem tym jest materiał związany z innym ćwiczeniem (np. studium przypadku). Zwykle po prezentacji osoby oceniające zadają osobie podlegającej ocenie pytania.
Ćwiczenie to ma na celu ujawnienie zachowań związanych z następującymi kompetencjami: komunikatywność ustną, perswazyjność, umiejętność odnalezienia się w sytuacji ekspozycji publicznej, wrażliwość interpersonalna, elastyczność, planowanie i organizacja, inicjatywa. Ponadto zazwyczaj powstaje możliwość wnioskowania o odporności uczestnika na stres, analizowaniu przez niego problemu, jego analizę liczbowa, osądzanie, kreatywność itd.
Dodatkowe informacje:
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, przygotowanie prezentacji: 30-60 minut, prezentacja (łącznie z czasem na pytania): 10-30 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 50-110 minut.
Poszukiwanie faktów
W przypadku tego typu ćwiczeń osoba oceniana otrzymuje bardzo krótkie streszczenie okoliczności towarzyszących pewnemu przypadkowi. Po krótkim czasie przeznaczonym na przygotowanie, ma możliwość pogłębienia swojej wiedzy poprzez zadawanie dodatkowych, dokładnych informacji osobie posiadającej bazę danych, określanej jako Osoba Informująca. Następnie uczestnik jest zobligowany do podjęcia decyzji opartej na zgromadzonych danych i powinien zalecić podjęcie konkretnych działań. Kolejnym elementem metody jest przedstawienie decyzji osobie pełniącej rolę Kontaktu, która neguje zalecenia uczestnika skłaniając go do ich powtórnej oceny.
Ten rodzaj ćwiczeń doskonale ocenia takie kryteria jak: analizowanie problemu, osądzanie, zdecydowanie, planowanie i organizacja, odporność na stres, przekonujące wysławianie się, inicjatywa.
Dodatkowe informacje:
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 5 minut, planowanie: 5 minut, pytania i podejmowanie decyzji: 15 minut, prezentacja: 5 minut, pytania: 10 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 50-55 minut, - metoda ta wymaga przygotowania dwóch zróżnicowanych zestawów materiałów, jeden przeznaczony dla osoby poddawanej ocenie, drugi dla Osoby Informującej.
Koszyk dokumentów (tzn. dokumenty na biurku, papiery na biurku, sprawy do załatwienia, metoda "in basket")
Metoda ta polega na zapoznaniu się i przeanalizowaniu przez uczestnika dokumentów swojego poprzednika (np. podania, listy, notatki ze spotkań, raporty itp. oraz kalendarz, w którym zaznaczone już są pewne wcześniej zarezerwowane terminy), z którymi musi uporać się w ciągu określonego czasu. Zawierają one treści, będące przykładowymi zagadnieniami często spotykanych w codziennej pracy, o określonym poziomie różnorodności, zakresie i złożoności. Można także spotkać się z taką sytuacją, kiedy umożliwia się uczestnikowi dostęp do telefonu, przez który może się skontaktować ze swoją (symulowaną) sekretarką i umówić spotkania. Na podstawie wszystkich czynności osoba poddawana ocenie jest zobowiązana do zaproponowania konkretnych działań.
Ćwiczenie to bada przede wszystkim kompetencje z zakresu zarządzania (np. delegowane), komunikacji pisemnej (umiejętność jasnego formułowania myśli, dawania poleceń, zadawania pytań itp.), analizy problemu (wyszukiwanie, interpretowanie, osądzanie, weryfikowanie zgromadzonych danych, spostrzegawczość, wnikliwość), planowanie, organizacja własnej pracy i zdecydowanie.
Dodatkowe informacje:
- standardowy rozkład czasu: instrukcja: 10 minut, wypełnienie zadań "na biurku": 60-90 minut, wypełnienie formularza raportu uczestnika przez asesora: 10-15 minut, razem: 90-145 minut, - pożądanym jest zaplanowanie rozmowy, podczas której osoba oceniająca miałaby możliwość rozwiania wszelkich dwuznaczności i nieścisłości.
Metoda wywiadu
W assessment center stosuje się wywiady ustrukturyzowane, a więc zawierające stały zestaw pytań kierowanych do wszystkich uczestników. Przeciętny czas trwania: 60-90 minut. W przypadku sesji ukierunkowanej na selekcję i rekrutację zawiera on pytania, umożliwiające określenie i sprawdzenie poziomu wiedzy, umiejętności oraz zdolności jakimi odznacza się kandydat, a jakie wymagane są na oferowanym stanowisku pracy. Pierwsza cześć wywiadu zawiera pytania dotyczące edukacji i zawodowych doświadczeń kandydata. Druga, dotyczy umiejętności, jakie dana osoba powinna posiadać, by być skuteczną. Trzecia, związana jest z planami i aspiracjami zawodowymi kandydata.
Natomiast w pozostałych sytuacjach wywiad jest ukierunkowany na podawanie epizodów świadczących o poziomie badanej kompetencji.
Z tarczą czy na tarczy czyli jak odnieść sukces w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej?
Jeśli obawiasz się swojej pierwszej rozmowy kwalifikacyjnej lub gdy po każdej dostajesz miłe podziękowania za udział w procesie rekrutacji niestety ciągle jesteś bez pracy może warto zastanowić się jakie błędy popełniasz. Zapraszamy do lektury niniejszego artykułu.
Pierwsze wrażenie robisz tylko raz
Rozmowa kwalifikacyjna stanowi pierwszy bezpośredni kontakt z pracodawcą, bądź z kimś, kto go reprezentuje. Często od przebiegu tej rozmowy i wrażenia, jakie kandydat na pracownika wywrze na swym rozmówcy zależy jego przyszła praca. Tak przy każdym pierwszym kontakcie z nową osobą liczą się przede wszystkim pierwsze momenty rozmowy. One zadecydują, jak osoba prowadząca rozmowę kwalifikacyjną nastawi się do kandydata. Najważniejsze więc to zaprezentować się od jak najlepszej strony, aby pierwsze wrażenie rekrutującego było pozytywne. Celem rozmowy jest poznanie cech osobowych kandydata i jego podejścia do pracy. Podczas rozmowy kandydat ma okazję zaprezentować swoje umiejętności, przedstawić doświadczenie zawodowe oraz pochwalić się osiągnięciami.
Zbierz informacje na temat firmy i stanowiska
Aby odnieść sukces w rozmowie kwalifikacyjnej należy być do niej naprawdę dobrze przygotowanym. Przed spotkaniem z ewentualnym pracodawcą trzeba zebrać jak najwięcej informacji o firmie. Dobrze jest wiedzieć, od kiedy firma istnieje, czym się zajmuje, ilu zatrudnia pracowników. Na rozmowie rekrutujący często badają, jak kandydat jest przygotowany do rozmowy i ile wie na temat firmy. Może na przykład paść pytanie dotyczące ostatniego produktu firmy czy ostatniej akcji promocyjnej. Brak wiadomości na temat firmy nie najlepiej świadczy o kandydacie i jego zainteresowaniu ofertą pracy. Dla własnych wiadomości można się zorientować na temat pozycji firmy na rynku, rotacji pracowników, perspektyw i szans rozwoju firmy. Na tej m.in. podstawie można ocenić, czy w ogóle warto się ubiegać o pracę w określonej firmie. Obecnie prawie każda firma posiada własną stronę internetową, można więc z niej wiele dowiedzieć się o firmie. Można też skorzystać z archiwum prasowego i sprawdzić w jakich artykułach pojawiała się firma. W prasie lokalnej można znaleźć informacje na temat mniejszych firm, o których nie piszą tytuły ogólnopolskie. Czasem też na stronie internetowej firmy zamieszczony może być opis stanowiska, o które ubiega się kandydat. Dobrze byłoby więc się zapoznać z tym opisem, by dowiedzieć się, jaki jest zakres obowiązków pracownika na danym stanowisku. Warto też zorientować się, jak na podobnych stanowiskach płacą inne firmy, gdyż na rozmowie kwalifikacyjnej można się spodziewać pytania o oczekiwania finansowe. Jest to trudne pytanie i należy przy nim unikać skrajności - nie można podawać zaniżonej stawki, bo wskazuje to na niską ocenę własną kandydata, nie można też podawać kolosalnych sum, bo, jeśli firmy nie stać na wypłacanie takiej pensji, kandydat jest od razu eliminowany.
Autoprezentacja
Przygotowując się do rozmowy kwalifikacyjnej trzeba przede wszystkim zwrócić uwagę na autoprezentację. Umiejętność dokonania korzystnej autoprezentacji jest istotnym, choć nie jedynym warunkiem zdobycia atrakcyjnej pracy. Na ogół, w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej lekko idealizujemy siebie: przemilczamy błędy popełnione w innych miejscach pracy, wady, które mogłyby być niekorzystnie zinterpretowane a uwypuklamy te cechy, które mogą być przydatne w nowej pracy. Jednocześnie nasza autoprezentacja musi bazować na prawdziwych faktach. To fakty dla pracodawcy są najbardziej istotne. Nie warto kłamać, że znamy języki obce czy lubimy pracę na wysokościach, kiedy jest inaczej. Zresztą pracodawca może nasze wiadomości i umiejętności bardzo łatwo zweryfikować.
Odpowiednia autoprezentacja w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej wymaga stosownego ubioru i przestrzegania zasad właściwego niewerbalnego zachowania. Bardzo ważny jest odpowiedni strój, biżuteria, makijaż (w przypadku kobiet). Niewątpliwie najbardziej korzystny jest profesjonalny i poważny wygląd. Klasyka nigdy nie wychodzi z mody. Najlepiej więc być ubranym schludnie i w sposób stonowany (kolory: beż, granat). Źle widziany jest ostry makijaż, bogata biżuteria, wygnieciony garnitur. Warto też zrezygnować z mocnych perfum. Jeśli przychodzimy do firmy parę razy, należy zachować podobny styl ubierania się - strój powinien odzwierciedlać naszą osobowość i być elementem identyfikacji wśród innych pracowników.
Język ciała
Trzeba pamiętać też, że nie tylko to, co mówimy, ale również w jaki sposób jest wizytówką naszej osoby. Dzięki odpowiednim zachowaniom niewerbalnym możemy sprawiać wrażenie osób pewnych siebie, opanowanych i sympatycznych i w ten sposób zwiększyć nasze szanse zdobycia pracy. Należy zadbać o odpowiedni sposób poruszania się (pewny siebie, wyprostowany, raczej energiczny niż powolny). W trakcie rozmowy ważny jest kontakt wzrokowy z rozmówcą i przestrzeganie zasady dopasowania się do głośności i tempa wypowiedzi rozmówcy. Bardzo ważnym elementem naszego zachowania jest ton i barwa głosu. Osoby, które mają z tym kłopoty (źle oddychają, mają piskliwy głos) powinny ćwiczyć zarówno oddech jak i głośne mówienie np. nagrywając własny głos na magnetofon lub prosząc bliską osobę o zwrócenie uwagi.
Niezależnie od płci ubiegający się o pracę nigdy nie podaje pierwszy ręki, nie siada sam lecz tam, gdzie wskaże pracodawca. Podczas siedzenia trzeba zachować postawę wyprostowaną (nie pochylamy się ani do przodu, ani do tyłu), nie krzyżujemy nóg powyżej kolan, unikamy nadmiernej gestykulacji, zwłaszcza na wysokości twarzy.
Unikamy niewerbalnego wyrażania emocji negatywnych mimiką. Oczywiście można się uśmiechać, zwłaszcza przy powitaniu i pożegnaniu, a także warto odzwierciedlać emocje pozytywne pracodawcy - jeśli pracodawca się uśmiecha i ma poczucie humoru niestosowne byłoby zachowanie kamiennej twarzy. Trzeba jednak pamiętać, że niezależnie od atmosfery dla osoby szukającej pracy jest to egzamin, więc jakakolwiek spontaniczność powinna być kontrolowana.
Odnośnie odpowiedniego zachowania niewerbalnego można wymienić kilka wskazówek. Przydatny okaże się tu być może model SOFTEN (autorstwa Wasmmera). Model ten obejmuje: SMILE (uśmiech - zindywidualizuj swój uśmiech, skieruj go do konkretnej osoby, za jego pomocą pokaż jej, że to właśnie ta osoba cieszy się Twoim uznaniem i sympatią oraz że cieszysz się z tego spotkania), OPEN POSTURE (postawa otwarta - a więc nieskrzyżowane ręce i nogi, stawanie bądź siadanie w pobliżu innych, unikanie swoistego "kurczenia się w sobie"), FORWARD LEAN (pochylanie się do przodu - a dokładnie w stronę rozmówcy, co zmniejszy nie tylko fizyczny, ale i emocjonalny dystans między Wami), TOUCH (dotyk - w kontekście rozmowy kwalifikacyjnej można mówić właściwie o dotyku zaledwie w kontekście przywitania i pożegnania (pamiętaj o zdecydowanym i wyważonym podaniu dłoni), EYE CONTACT (kontakt wzrokowy - skoncentruj swój wzrok w obrębie tzw. "trójkąta biznesowego", którego wierzchołki zawierają się w źrenicach i środkowym punkcie czoła rozmówcy), NODS (potakiwanie głową - w naszym kręgu kulturowym najprościej wyrazić aprobatę i zrozumienie potakując głową, dlatego też nie powstrzymuj się przed tym usilnie).
Unikaj skrajności Na rozmowie kwalifikacyjnej istotne jest zachowanie "złotego środka" we wszystkim, co mówimy czy robimy. Nie można więc być zbyt pewnym siebie, zachowywać się wręcz nonszalancko, ale też nie wolno wyglądać na zagubionego, przyjmować postawę "przepraszam, że żyję". W toku rozmowy nie można być zbyt nieśmiałym, odpowiadać półsłówkami, ale z drugiej strony nie należy być osobą nazbyt gadatliwą, wtrącać zbyt wielu dygresji, rozwodzić się nad sprawami nieistotnymi. Ważne są fakty i konkrety, należy dać właściwą, a więc konkretną, zwięzłą i opartą na faktach odpowiedź na wszystkie pytania, które zadaje rekrutujący. Zatem przed rozmową warto przemyśleć sobie sprawy, o które może zapytać pracodawca. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć każdego pytania, nie mniej jednak na większości rozmów kwalifikacyjnych rekrutujący zadają podobne pytania. Poniżej przedstawione zostały pytania, które najczęściej pojawiają się na rozmowach kwalifikacyjnych.
Przykładowe pytania, jakie może zadać pracodawca:
1. Proszę opowiedzieć coś o sobie.
2. Dlaczego stara się Pan/i właśnie o tę pracę?
3. Jakie ma Pan/i zalety?
4. Jakie są Pana/i słabe strony?
5. Jakie są Pana/i największe osiągnięcia?
6. Jakim doświadczeniu lub sytuacji może Pan powiedzieć, że postawiła Panu największe wymagania?
7. Jak opisał(a)byś swoje stosunki z innymi ludźmi?
8. Co spodziewa się Pan/i robić za 5 - 10 lat?
9. Dlaczego szuka pan/i pracy?
10. Dlaczego właśnie Pana/Panią mamy zatrudnić, a nie kogoś innego?
11. Czy lubi Pan/i swój (przyszły) zawód?
12. Jakie cechy według Pana/i powinien mieć dobry przełożony?
Przygotowując się do rozmowy trzeba pamiętać, że głównym przedmiotem rozmowy jest zaprezentowane wcześniej CV. Bezwzględnie więc trzeba je znać i potrafić opowiedzieć o sprawach, które zostały w nim ujęte.
Zachowania, które mogą przyczynić się do porażki podczas rozmowy
Warto jeszcze wspomnieć o paru zachowaniach, które mogą doprowadzić nas do porażki na rozmowie kwalifikacyjnej. To, co szczególnie jest zabronione przy ubieganiu się o pracę to spóźnienie na rozmowę. Trzeba wcześniej zorientować się, ile czasu zajmuje dotarcie do miejsca docelowego i odpowiednio wcześniej wyjechać. Jest jeszcze kilka rzeczy, których trzeba unikać podczas rozmowy kwalifikacyjnej:
1. palić, nawet jeśli dostaniesz pozwolenie
2. siadać, nie czekając na zaproszenie
3. dawać zbyt szybkich odpowiedzi - najpierw pomyśl
4. odpowiadać "tak" lub "nie" - sprzedawaj się!
5. Krytykować byłych pracodawców lub kolegów
6. kłócić się
7. być zbyt wesołym
8. zbytnio się rozglądać
9. rozsiadać się na krześle
10. zakładać rąk lub zaciskać pięści.
Pytania, jakie można zadać pracodawcy
Pytania do kandydata to jedna sprawa. Druga to pytania kandydata do pracodawcy. Z pewnością pod koniec rozmowy kwalifikacyjnej pracodawca zapyta o ewentualne pytania dotyczące pracy w firmie, stanowiska. Warto wcześniej zastanowić się, czego chcemy się dowiedzieć. Raczej źle widziany jest całkowity brak pytań, ale też nie wolno zadawać zbyt wielu pytań dotyczących mało istotnych kwestii czy też dotyczących spraw, które już były poruszone w trakcie rozmowy i zostały dostatecznie wyjaśnione. Poniżej zostały przedstawione przykładowe pytania, które można zadać swemu rozmówcy:
• Jaki jest zakres czynności i obowiązków na proponowanym stanowisku pracy - komu będzie podlegać dane stanowisko lub jakie stanowiska Tobie będą podlegały
• Kto potencjalnie będzie Twoim bezpośrednim zwierzchnikiem?
• Z jakimi problemami powinieneś się liczyć na tym stanowisku?
• Jakie są przyczyny odejścia poprzednika z proponowanego stanowiska - jeżeli poprzednik odszedł z powodu zaawansowanego wieku, przejścia na rentę, długotrwałej choroby, albo dlatego, że wyprowadził się z rodziną do innego miasta lub otrzymał wyższe stanowisko w innej firmie - to okoliczności nie powinny budzić niepokoju. Będziesz musiał się zastanowić jeśli poprzednika zwolniono po okresie próbnym, albo je żeli usłyszysz, że był to człowiek konfliktowy
• Co wchodzi w skład wynagrodzenia (wynagrodzenie zasadnicze, premie, nagrody) i jak będą one wypłacane - zostaw sobie to pytanie na koniec kiedy będziesz już prawie pewien, że zostaniesz zatrudniony
• Jaki będzie czas pracy i możliwość wykorzystania urlopu wypoczynkowego - pamiętaj, że praca może odbywać się w wielu systemach (np. jednozmianowym lub wielozmianowym). Nie powinno to być dla Ciebie zaskoczeniem jak długo będziesz pracował. Warto również sprecyzować co potencjalny pracodawca rozumie pod pojęciem "dyspozycyjności".
• Jaka będzie możliwość podnoszenia kwalifikacji?
• Jakie będą świadczenia socjalne i rzeczowe oferowane przez firmę - np. formy i zakres opieki medycznej?
• Jakich klientów obsługuje firma?
• Kiedy poznasz wynik rozmowy?
Myśl pozytywnie
Rozmowa kwalifikacyjna stanowi coś w rodzaju egzaminu, na którym oceniana jest nie tylko nasza wiedza, ale i praktyczne umiejętności, kwalifikacje i osobowość. Niewątpliwie odpowiednie przygotowanie jest tu istotne. Nie należy jednak uczyć się wręcz na pamięć, tego co zamierzamy powiedzieć pracodawcy, nie można przygotować sobie dokładnego planu rozmowy, bo nie można przewidzieć, jak pracodawca będzie prowadził z nami rozmowę. Najważniejsze to zachować w miarę naturalny sposób bycia i dobre, pozytywne nastawienie. Jeśli sami w siebie nie wierzymy, tym bardziej nie uwierzy w nas ewentualny przyszły pracodawca.
Assessment Center
Coraz częściej duże i średnie firmy decydując się na rekrutację pracowników wybierają metodę, która daje spośród wielu największe prawdopodobieństwo wybrania najlepszego kandydata. W niniejszym artykule znajdziecie informację na temat:
- Istoty AC
- Historii
- Zastosowania AC
- Korzyści
- Typowych ćwiczeń stosowanych w AC
ASSESSMENT CENTER (lub CENTRE) = AC = CENTRUM OCENY = CENTRUM SZACOWANIA = OCENA ZINTEGROWANA
ASSESSMENT oznacza ocenę, wydawanie sądów, ewaluację, natomiast CENER sposób oceny, w którym wielu kandydatów, podczas wielu różnych ćwiczeń i symulacji, jest weryfikowanych przez wielu oceniających pod kątem wielu kryteriów. Podczas sesji assessment center zachowanie kandydatów jest obserwowane i notowane przez oceniających. Następnie po zakończonej sesji wszyscy oceniający spotykają się i dyskutują na temat oceny. Ocena zachowania jest wynikiem syntezy opinii wszystkich oceniających. Istotą assessment center są sesje grupowe, w trakcie których uczestnicy muszą sobie radzić w sytuacjach, jakie rzeczywiście mogą im się przydarzyć w pracy. Dzieje się tak zgodnie z generalną zasadą metody, mówiącą że ma ono symulować najbardziej krytyczne elementy docelowej pracy i tworzyć logiczną całość. Opiera się na porównawczej ocenie grupy osób przez zespół ekspertów w celu rozpoznania ich zdolności, umiejętności, postaw i zachowań oraz stymulowania najbardziej pożądanych kierunków ich rozwoju.
Na podstawie badań zajmujących się trafnością predykcyjną wybranych metod doboru pracowniczego okazało się, że AC jest metodą najlepszą pod względem tego kryterium. Wnioski te obrazuje poniższa tabela:
Źródło: Na podstawie badań Huck'a JR i McKinsey'a, za: Chabowski, M. Assessment Center. http://www.kadry.info.pl/artykuly/artykul_4212.htm
Historia powstania metody assessment center
Korzeni AC można szukać już w czasach starożytnych, kiedy cesarz Hadrian za pomocą odpowiednich symulacji rekrutował oficerów swojej armii. Nowożytne początki metody sięgają okresu poprzedzającego I wojnę światową, kiedy używano jej do wyselekcjonowania oficerów niemieckich. W tym celu podzielono kandydatów na pięcioosobowe zespoły i polecono im nosić po schodach szafy. Na podstawie obserwacji ich zachowań zdecydowano się na osoby, które przejęły przewodnictwo w grupie i koordynowały przebieg prac. W okresie międzywojennym Niemcy postanowili udoskonalić i zmodyfikować w tym nurcie swój system selekcji oficerów. Zdecydowali się na system składający się z trzydniowej sesji, w trakcie których oficerowie wypełniali testy psychologiczne oraz uczestniczyli w różnych ćwiczeniach symulacyjnych, dotyczących przede wszystkim ich kompetencje przywódcze. W role osób oceniających wcielano przedstawicieli takich zawodów, jak psycholodzy, lekarze i oficerowie. Przed II wojną światową wykorzystywaną ją także do selekcji oficerów British War Office Selection Boards (Zespoły Selekcji w Brytyjskim Ministerstwie Spraw Wojskowych). W ramach procedury byli poddawani wywiadom psychiatrycznym, serii testów psychologicznych, jak również brali udział w wielu grupowych i indywidualnych symulacjach. Zespół osób oceniających, składający się z psychologów i psychiatrów, także koncentrował się na ocenie ich cech przywódczych. W tym samym okresie, również w oparciu o metodę Assessment Center dokonywano doboru kandydatów na szpiegów armii amerykańskiej, szczególnie na potrzeby Office of Strategic Services (O.S.S.). Kolejnym krokiem na drodze rozwoju ośrodków oceny było Harvard Psychological Clinic Study (Harwardzkie Psychologiczne Badania Kliniczne) zaproponowane przez Henry'ego Murraya. W latach 50'tych została zaadaptowana do potrzeb cywilnych i udoskonalona przez amerykański koncern telekomunikacyjny AT&T. Psychologowie dokonywali szacunków oceniających każdego kandydata w dwudziestu pięciu wymiarach. Skonstruowany na bazie tych doświadczeń ośrodek oceny służył przez wiele lat jako jedyny model i stał się podstawą setek Assessment Center na całym świecie. W owych czasach przybierały formę sesji wyjazdowych i miały na celu przede wszystkim ocenę stanu przygotowania pracowników do ewentualnych awansów wewnątrz firmy. Dopiero nieco później zaczęto wykorzystywać metodę w charakterze narzędzia naboru nowych pracowników na stanowiska menedżerskie. Pod koniec lat 50'tych przeprowadzono Michigan Bell Personnel Assessment Program, który był pionierskim Assessment Center w przemyśle. Wówczas, miast na psychologów, zdecydowano się na zaangażowanie menedżerów pracujących w firmie jako na osoby oceniające. Poza tym przeprowadzono dokładną analizę pracy w celu określenia wymiarów, wystandaryzowano proces szacowania oraz uzgadniania stanowisk przez sędziów, usunięto testy motywacji i osobowości oraz dołączono intensywny trening dla asesorów. W latach 60'tych NASA wykorzystywała Assessment Centers do oceny przydatności kandydatów na astronautów. Od lat 70'tych metoda jest używana również w Europie i od tamtego czasu stała się jednym z najczęściej używanych narzędzi już nie tylko selekcji, ale oceny kompetencji pracownika oraz do celów rozwojowych (np. do identyfikacja potencjału, rozwoju czy też treningu w zakresie zarządzania). Jak podaje Nowicka ośrodki oceny są współcześnie dość popularne w dużych organizacjach w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Holandii, Belgii, Danii, Niemczech, natomiast cieszą się zdecydowanie mniejszym zainteresowaniem w takich krajach, jak Francja, Hiszpania czy Włochy. W Europie Wschodniej ich wykorzystywanie nie jest jeszcze zbyt rozpowszechnione, lecz należy odnotować, iż ich użycie ciągle rośnie.
Zastosowania assessment center
Do najbardziej popularnych zastosowań assessment center można zaliczyć następujące:
• Ocena przydatności osoby na określone stanowisko pracy - przede wszystkim na stanowiska kierownicze średniego i wyższego szczebla,
• Stworzenie ścieżki rozwoju w organizacji dla konkretnego pracownika wraz z diagnozą jego mocnych stron,
• Uzyskanie podstawy dla przeniesień organizacyjnych,
• Określenie potrzeb szkoleniowych dla pewnej grupy osób,
• Ustalenie polityki wynagrodzeń,
• Wytypowanie osób do rezerwy kadrowej,
• Wytypowanie osób do pełnienia roli "agentów zmiany" w organizacji.
Rodzaje metody
Ze względu na zróżnicowane cele ośrodków oceny można wyodrębnić ich trzy podstawowe rodzaje: selection center (przeznaczone na potrzeby selekcji i rekrutacji nowych pracowników do firmy), assessment center (organizowany zwykle w dobie znacznych przekształceń wewnątrzorganizacyjnych, który pociąga za sobą przesunięcia pracowników) oraz development center (ściśle związane z planowaniem ścieżek kariery pracowników i mający za zadanie stymulację ich rozwoju).
Korzyści stosowania metody assessment center
Oto korzyści omawianej metody, podzielone na dwie grupy:
1. korzyści dla firmy:
• otrzymanie precyzyjnych, obiektywnych, wiarygodnych i specjalistycznych informacji na temat kompetencji badanych osób,
• zweryfikowanie deklaracji dotyczących posiadanej wiedzy i umiejętności poprzez ćwiczenia praktyczne,
• możliwość predykcji dalszej efektywności osób ocenianych na podstawie uzyskanych wyników,
• powierzenie stanowisk odpowiednim ludziom ma bezpośrednie przełożenie na optymalny wzrost organizacji i - w konsekwencji - na poprawę wyników finansowych całego przedsiębiorstwa,
• wykluczenie możliwości zatrudnienia lub awansu nieodpowiednich osób, co zabezpiecza firmę przed popełnianiem kosztownych błędów,
• dokładne zobrazowanie słabych i mocnych stron osób badanych, które jest pomocne w planowaniu szkoleń, budowaniu ścieżek rozwoju, powierzaniu zadań gwarantujących optymalne wykonanie,
• podwyższenie efektywności zarządzania.
2. korzyści dla osób ocenianych:
• uzyskanie informacji zwrotnej przez osoby badane na temat ich mocnych i słabych stron, co może im pomóc w planowaniu indywidualnego rozwoju zawodowego,
• zwiększenie wglądu we własny profil kompetencyjny,
• udoskonalenie umiejętności interpersonalnych uczestników,
• skorzystanie z narzędzia samorozwoju, gwarantującego wskazanie im sugestii, co do pożądanego kierunku doskonalenia siebie nie tylko w sytuacjach zawodowych, ale i prywatnych.
Ćwiczenia stosowane w metodzie assessment center
Ćwiczenia AC zaprojektowane są w taki sposób, aby w jak najwyższym stopniu odzwierciedlać sytuacje rzeczywiste, takie jakie zdarzają się w pracy na danym stanowisku. W zależności od specyfiki stanowiska i jego umiejscowienia w strukturze firmy w sesji badawczej przeważać mogą ćwiczenia grupowe lub indywidualne. Ćwiczenia symulacyjne budowane są zazwyczaj pod kątem ocenianej grupy i firmy, w której prowadzony jest projekt. Często przy konstruowaniu ćwiczeń wykorzystywane są oryginalne dokumenty organizacji.
Na podstawie analizy dostępnej literatury, należy stwierdzić, że celem przygotowywanego do sesji zestawu jest: wierna imitacja danego środowiska pracy, dokładna ocena poziomu badanych kryteriów i na tej podstawie kompetencji, pozwala na "urealnienie" sytuacji badania poprzez symulowanie przeszłości i zaangażowania emocjonalnego osoby badanej. Dzięki temu możemy oceniać nie tylko umiejętności analityczne i decyzyjne ale również "miękkie" aspekty kierowania.
Celem ćwiczeń grupowych jest dostarczenie sędziom możliwości oceny zachowań uczestników w trakcie interakcji społecznych, które stanowią zdecydowaną większość zachowań zawodowych. Natomiast cele zadań indywidualnych są związane między innymi z możliwością na ocenę zdolności analitycznych, osobistej organizacji pracy czy ocenę efektywności i jakości pracy. Niezaprzeczalną zaletą tego typu ćwiczeń jest sposobność do przeprowadzenia bardzo dokładnej obserwacji zachowań uczestnika przez wszystkich oceniających.
Jak się przygotować i zachowywać podczas sesji assessment center - porady nie od parady
Jeżeli zostałeś zaproszony do udziału w assessment center to może warto byś skorzystał z naszych porad jak zachować się w trakcie poszczególnych ćwiczeń. Możesz przygotować się zarówno przed sesją jak zadbać o "siebie" już w trakcie sesji.
Dyskusja grupowa lub zadanie grupowe:
PRZED:
• przemyśl jakąś sytuację związaną z pracę zespołową, która sprawiła ci wyjątkowo dużo satysfakcji - jaką rolę pełniłaś, co ci pomagało, czym się różniła od tej problemowej?
• zastanów się jakąś sytuację pracy grupowej, w której - dla odmiany - miałeś problemy - co stanowiło problem, kto cię denerwował, co pomogło rozwiązać sytuację?
• przemyśl to wszystko i przećwicz inne reakcje - takie, które mogą bardziej przypaść do gustu asesorom
PODCZAS:
• nigdy nie pozwalaj sobie na bierność!
• słuchaj uważanie i aktywnie innych członków zespołu
• wykorzystuj swoje poczuciu humoru
• odnoś się do pomysłów innych i staraj się je rozwijać
• hamuj negatywne emocje i wybuchy złości, nigdy się nie mścij i nie wchodź w utarczki personalne
• nigdy nie zwracaj się bezpośrednio do obserwatorów - ich tam "nie ma"!
Metody badania kreatywności
PRZED:
• rozwiąż parę paradoksów i zagadek logicznych- przełam schematy
• zrób z przyjaciółmi trening twórczego myślenia
• pofantazjuj "co by było gdyby..."- poćwicz płynność
• opracuj kampanię swojej ulubionej książki z dzieciństwa - poćwicz oryginalność
• wymyśl jak najwięcej zastosowań spinacza do bielizny - poćwicz różnorodność
PODCZAS:
• stosuj burzę mózgu - nie odrzucaj na początku żadnych pomysłów -potem je oceń i wyselekcjonuj
In-basket
PODCZAS:
• podziel rzeczy według 2 wymiarów: pilności i ważności. Sortuj papiery. Zacznij od pilnych i ważnych
• pracuj tak, aby nie mieć żadnej korespondencji częściej niż 2 razy w ręku
• deleguj wszystko co mało ważne innym np.. sekretarce
• koniecznie zostaw po sobie konkretne pisma i rozporządzenia - inicjatywa, przekładanie myśli na działanie
• zapisz się na szkolenie z zarządzana czasem - dowiesz się więcej
Prezentacja
PODCZAS:
• dbaj o porządek: zasada 4P (pozycja, problem, podejście, propozycja) lub AIDA (Attention, Interest, Desire, Action)
• zastosuj ice-breakers: dowcip, pytanie, rekwizyt
• używaj różnych środków, ale nie rób pstrokacizny, świadomie stosuj kolory
• podkreślaj i powtarzaj to, co ważne
• język ciała: poruszaj się - nie stój
• zakazane pozycje: śpiewak operowy, pająk, wieża, listek figowy, tyłem
• na koniec powtórz i podsumuj
Odgrywanie ról
PODCZAS:
• zastanów się z kim do czynienia będziesz miał w przyszłej pracy
• i co jest w tych kontaktach najtrudniejsze - pewnie każą ci to zrobić np.:
• zwolnić pracownika, ułagodzić chamskiego klienta z reklamacją, przekonać niechętne zmianom związki zawodowe itp.
• dokładnie przeczytaj role wcześniej - zrób sobie notatki - nie czytaj w trakcie rozmowy
• w trakcie: słuchaj tej osoby, ale nigdy nie zmieniaj zadanych ci postanowień
• przygotuj swoje pomysły przed rozmową
Case study
PODCZAS:
• czytaj uważnie - też między wierszami, podsumuj
• wypisz aspekty problemu i twoją wiedzę w każdym z nich
• wypisz hipotezy i oceń je
• przeczytaj jeszcze raz uważnie tekst - sprawdź czy nic nie przeoczyłaś
• wybierz hipotezę, wypisz rozwiązania i oceń je
• przygotuj listę trudnych pytań, które mogą paść - wczuj się w krytyka
gdy będziesz przedstawiał rozwiązanie:
a) przedstaw sytuację w skrócie i swoją interpretację
b) uzasadnij informacjami z tekstu i posiadaną wiedzą swój wybór
c) podaj rozwiązanie wskazując na szansę i zagrożenia, korzyści i koszty itp.
ale nie wypowiadaj się asekuracyjnie
Poszukiwanie faktów
PODCZAS:
• początek jak w case study - czytaj uważnie zsyntetyzuj
• nie stawiaj hipotez już na początku - usztywniają myślenie
• zadawaj raczej pytania otwarte niż zamknięte - jeśli masz wybór
• zapisuj uzyskiwane informacje od razu we właściwej "rubryce"
• zanim zadasz pytanie pomyśl: 1 - czy już nie znasz na nie odpowiedzi - przejrzyj zapiski 2 - czy udzielenie odpowiedzi jest możliwe - bo pytać możesz tylko o fakty
TESTY
PRZED:
• Werbalne: - czytaj książki, gazety, czasopisma biznesowe.
- rozwiązuj krzyżówki, scrabble
• Numeryczne:
- ćwicz arytmetykę z i bez kalkulatora - na czas
- rozwiązuj łamigłówki
- nie odwracaj się ze wstrętem lub obojętnością od wykresów i tabel w
podręcznikach i dodatkach gospodarczych do gazet, studiuj roczniki statystyczne
- WYŚPIJ SIĘ PRZED SESJĄ!!!
PODCZAS:
• Bardzo uważnie czytaj instrukcję i tekst zadania
• Nie obawiaj się zadawać pytania, gdy nie rozumiesz polecenia
• Nie trać czasu na zadania trudne
• Nie trać czasu na rozważanie odpowiedzi, których nie ma wśród podanych opcji do wyboru
• Nigdy nie zostawiaj pytania bez odpowiedzi - STRZELAJ gdy kończy się czas o ile nie ma punktów karnych za błędy (przeważnie nie ma)
PO SESJI:
• Zastanów się jak ci poszło - co zrobiłeś dobrze i skutecznie a gdzie popełniłeś błędy
• Możesz być o to spytana -jest to stosowane jako metoda oceny umiejętności uczenia się na błędach
• Jeśli cię spytają -nie przepraszaj, lecz analizuj i omawiaj
• Pamiętaj, aby powiedzieć też o tym co zrobiłeś dobrze - ślepy samokrytycyzm nie jest dziś w cenie
Skąd czerpać pomysły na przygotowanie się do AC?
Na pewno możecie korzystać z bacznych organizacji rzeczywistości, ale też możecie poszukać pewnych podpowiedzi w Internecie, np. na stronie www.nestle.pl, www.grasz.pl, www.gazeta.pl, www.procter&gamble.com/casestudy.
Metoda Epizodyczna
Metoda ta polega na specyficznym zadawaniu pytań (w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej lub w formularzach aplikacyjnych), w trakcie którego kandydat jest obligowany do coraz dokładniejszego opisywania pewnych kluczowych sytuacji. Dzięki temu rekruter zyskuje dość precyzyjny obraz sytuacji oraz reakcji pytanej osoby.
A oto przykład:
Rekrutujący: Proszę opowiedzieć o sytuacji, w trakcie której musiał się Pan zmierzyć z trudną sytuacją.
Kandydat: To było w trakcie ostatniej sesji.
Rekrutujący: Proszę opowiedzieć na czym polegał problem.
Kandydat: Sesja przewidywała aż 5 egzaminów, a ja miałem w tym samym czasie przygotować pracę na konferencję, która odbywała się w Londynie. Poza tym dorabiałem sobie wówczas jako magazynier w hipermarkecie. Straszny nawał obowiązków, bałem się, że nie podołam wszystkiemu.
Rekrutujący: A więc czuł się Pan przeciążony?
Kandydat: Tak.
Rekrutujący: Jak więc rozwiązał Pan tą sytuację?
Kandydat: Rozwiązanie okazało się prostsze niż myślałem - porozmawiałem z wykładowcami i moja aktywność spotkała się z ich przychylnością. Wiedzieli, że zależy mi na tym, żeby dobrze zgłębić materiał na egzaminy, a nie, żeby się "prześlizgnąć" na następny semestr. Dlatego też ustaliłem sobie z nimi indywidualne terminy egzaminów.
Rekrutujący: I to rozwiązanie przyniosło Panu satysfakcję?
Kandydat: Oczywiście. Tym bardziej, że dzięki temu skończyłem semestr ze średnią 5,0.
Testy analityczne
Testy analityczne wdarły się na "salony rekrutacyjno-selekcyjne" dosyć gwałtownie i stopniowo wypierają stamtąd testy inteligencji.
Najczęściej można się spotkać z ich dwoma rodzajami: testami wymagających analizy materiału werbalnego oraz liczbowego.
Pierwszy z nich bada zdolność logicznego wnioskowania na podstawie tekstu, jak również umiejętność oderwania się od stereotypów myślowych. Jego struktura przedstawia się następująco: po krótkich fragmentach tekstowych zadawane są pytania, do których należy się ustosunkować na podstawie przeczytanego tekstu.
Drugi z kolei diagnozuje umiejętność i tempo dokonywania operacji na materiale liczbowym, jak również zdolność posługiwania się wykresami i tabelami. Jeżeli chodzi o jego formę, to składają się nań pytania, na które należy odpowiedzieć opierając się na danych zawartych w dołączonych tabelach (np. "Która z wymienionych firm odnotowała największy przyrost sprzedaży w latach 2000-2002?").
W testach analitycznych zazwyczaj zamieszczanych jest więcej pytań niż większość z nas jest w stanie ogarnąć w trakcie podanego czasu. Nie należy się tym jednak przejmować - nadmiar pytań ma służyć również zdiagnozowaniu naszych umiejętności wybierania priorytetów oraz pracy pod presją czasu.
Aby zwiększyć swoje szanse na wysoki wynik dobrze jest pamiętać o kilku zasadach:
• rozwiązuj w pierwszej kolejności te zadania, z którymi nie masz problemu - na bardziej skomplikowanych możesz "utknąć" na zbyt długi czas
• jeśli chcesz sprawdzić czy poprawnie wykonałeś zadanie najlepiej zaczekaj na koniec sesji testowej (oczywiści nie na ostatnią chwilę, ale na ostatnich kilka, kilkanaście minut - wtedy będziesz miał szanse na rozwiązanie większej ilości zadań. Jeżeli jednak wolisz sprawdzać rozwiązania na bieżąco, odczekaj chwilę (1 - 2 zadania), abyś zatarł wcześniejsze schematy myślowe i miał świeże spojrzenie na sprawę
• kiedy będziesz spodziewać się tego typu testu, odwiedź następujące strony: www.shl.com, www.pg.pl, www.pracuj.pl , a będziesz miał możliwość przećwiczenia swoich umiejętności
Najczęściej spotykane błędy w CV
Każdy kandydat starający się o pracę musi pamiętać o tym, że Curriculum Vitae potocznie zwane CV jest wizytówką jego osoby. Nie bez kozery przytoczę tutaj znane powiedzenie „Jak cię widzą tak cię piszą”, dlatego należy zwrócić uwagę na to, aby nasz życiorys nie zawierał błędów, ponieważ bardzo często jest on naszą jedyną formą kontaktu z przyszłym pracodawcą.
Oto kilka podstawowych rad, które pozwolą na uniknięcie błędów podczas pisania CV:
1.Zadbajmy o „Estetykę”-
Należy pamiętać o tym aby nasze CV było czytelne oraz przejrzyste dla osoby do której jest adresowane. Unikajmy używania żargonu, obco brzmiących sformułowań, zadbajmy o wyeliminowanie błędów stylistycznych oraz ortograficznych. Jeżeli chcemy wyszczególnić pewne informacje na których nam zależy możemy zastosować „pogrubienie tekstu”, pamiętajmy jednak aby nie przesadzić, gdyż zbyt częste używanie np. rażącego koloru może spowodować odwrotny efekt i nasze CV stanie się nieczytelne oraz nieprzyjemne dla „oka”. Dlatego powinniśmy konsultować jego wygląd z innymi osobami, które będą w stanie nam doradzić.
2.Unikajmy mało znaczących faktów -
Zwróćmy uwagę również na to, iż w CV nie należy umieszczać niepotrzebnych informacji, takich jak: imiona rodziców; liczba posiadanego rodzeństwa, dzieci oraz ich wieku; ukończonej szkoły podstawowej, gimnazjalnej oraz średniej - jeśli kandydat posiada wyższe wykształcenie a profil stanowiska o jaki się stara nie pokrywa się z profilem szkoły średniej itd. Z drugiej strony jeżeli podajemy informację dotyczącą znajomości języków, to pamiętajmy o tym aby zawsze pojawiła się notatka o stopniu znajomości danego języka, jeżeli posiadamy prawo jazdy to również podajmy od kiedy.
3.Sprawdzajmy poprawność danych-
Pamiętajmy o tym, aby wszystkie podane przez nas dane były poprawnie zapisane, szczególną uwagę należy zwrócić na numer telefonu, ponieważ pracodawcy najczęściej kontaktują się z kandydatami drogą telefoniczną. Jeżeli nie posiadamy telefonu, podajmy numer grzecznościowy zaufanej osoby, jednak musimy tą informację zaznaczyć w CV aby uniknąć nieporozumień. Jeżeli decydujemy się na dołączenia zdjęcia do Życiorysu zadbajmy o to aby fotografia była aktualna oraz zawierała jedynie profil naszej twarzy.
4.Pilnujmy chronologii zdarzeń-
W przypadku opisywania naszego doświadczenia zawodowego, zdobytego wykształcenia oraz odbytych kursów musimy pamiętać o tym aby rozpocząć ich wyszczególnianie od najbardziej aktualnego. Dodatkowo pamiętajmy o tym, aby w przypadku określania czasu zatrudnienia podawać lata wraz z miesiącami, w których pracowaliśmy, gdyż pomaga to osobom czytającym CV w określeniu faktycznego czasu pracy. Często kandydaci którzy przepracowali kilka miesięcy w danym przedsiębiorstwie starają się ukryć tą informację podając jedynie lata, aby optycznie wydłużyć czas. Jest to jednak zabieg nieskuteczny, gdyż informacja ta zostanie ujawniona podczas rozmowy kwalifikacyjnej.
5.Nie piszmy nieprawdy-
Jeżeli odpowiadamy na ofertę, w której nie spełniamy wszystkich oczekiwań pracodawcy, nie piszmy nieprawdy. Lepiej dodać krótką informację w liście motywacyjnym o tym, iż jesteśmy zainteresowani poszerzaniem swojej wiedzy w danym kierunku, w którym nie posiadamy doświadczenia. Nasze kłamstwo prędzej czy później wyjdzie na jaw i będzie związane z przykrymi konsekwencjami.
6.Unikajmy uogólnień-
Jeżeli zdecydowaliśmy się na zamieszczenie informacji o naszych zainteresowaniach starajmy się nie podawać tych najbardziej popularnych wśród osób starających się o pracę. Jeżeli nie posiadamy żadnych zainteresowań to lepiej pominąć ten punkt w Życiorysie niż powielać stereotypy. Jeśli natomiast zdecydujemy się podać informacje o naszym hobby nie uogólniajmy ich, np. jeżeli interesujemy się muzyką, napiszmy jaką: klasyczną czy techno; jeżeli sportem to również jakim, oraz czy uprawiamy sport czynnie czy biernie. Pamiętajmy jednak o tym, iż rekruter na pewno to sprawdzi.
7.Zadbajmy o „dowody”-
Pamiętajmy o tym aby ważne dla nas informacje zawarte przez nas w Życiorysie mogły być poparte poprzez listy referencyjne od poprzednich pracodawców, zaświadczenia o ukończeniu kursów oraz szkoleń. Pamiętajmy o tym, że jeżeli nie rozstaliśmy się z naszym poprzednim pracodawcą w najlepszych stosunkach nie polecajmy go jako osobę potwierdzającą zdobyte przez nas doświadczenie.
8.Zgoda na przetwarzanie danych-
Niezależnie od tego czy wysyłamy nasz Życiorys do dużego przedsiębiorstwa posiadającego dział HR, czy staramy się o pracę w małej lokalnej firmie musimy pamiętać o tym, aby w każdym podaniu umieścić klauzulę dotyczącą naszej zgody na przetwarzanie danych osobowych w celach rekrutacyjnych. Nie umieszczenie naszej zgody spowoduje odrzucenie naszego podania niezależnie od tego, czy spełniamy wszystkie podane przez pracodawcę wymagania.
Pamiętajmy jednak o tym, że wysłanie CV jest pierwszym krokiem w długim procesie rekrutacji. Dlatego, jeżeli zostaniemy zaproszeni na rozmowę kwalifikacyjną przez potencjalnego pracodawcę powinniśmy się do niej przygotować, gdyż nawet najlepiej napisany Życiorys nie pomoże nam przejść przez gąszcz trudnych i zawiłych pytań.
Źródło: internet.
O co pytają pracodawcy podczas rozmowy kwalifikacyjnej
1. Co spowodowało, że odniósł Pan sukces w tym zawodzie?
2. Proszę opisać swój typowy dzień.
3. Jakie ma Pan doświadczenie zawodowe?
4. Proszę określić związki wykonywanej przez Pana pracy z głównymi zadaniami pańskiego działu i firmy.
5. Co w pańskiej pracy jest, Pana zdaniem, najistotniejsze?
6. Czy gotów jest Pan pojechać wszędzie tam, gdzie firma Pana wyśle?
7. Co się Panu podobało, a co nie podobało w ostatnim miejscu pracy?
8. Które z dotychczasowych miejsc pracy najmniej Panu odpowiadało?
9. Czego nauczył się Pan w poprzednich miejscach pracy?
10. Jak Pan ocenia dotychczasowy rozwój swojej kariery?
11. Jak długo chciałby Pan u nas pracować?
12. Ile czasu Panu zajmie wciągnięcie się w pracę naszej firmy?
13. Co chciałby Pan robić z 5 lat?
14. Jakie ma Pan kwalifikacje?
15. Jakie są największe Pańskie osiągnięcia?
16. W jaki sposób planuje Pan poważniejsze zadania i przygotowuje się do ich realizacji?
17. Proszę opowiedzieć jak wygląda historia pańskich awansów.
18. Czy potrafi Pan pracować pod presją czasu?
19. Co jest pańską najmocniejszą stroną?
20. Jakie cechy najbardziej Pana wyróżniają?
21. Co Pana w tej pracy najbardziej interesuje?
22. Czego Pan poszukuje w następnej pracy?
23. Dlaczego powinienem Pana zatrudnić?
24. Co może Pan zrobić dla nas takiego, czego nie potrafią inni?
25. Proszę mi opowiedzieć o jakimś trudnym problemie, z którym musiał się Pan uporać.
26. Co powiedzieliby o Panu dotychczasowi przełożeni?
27. Czy możemy sprawdzić pańskie referencje?
28. Jaką książkę Pan ostatnio czytał (jaki film oglądał) i jakie zrobiła na Panu wrażenie?
29. Jak radzi sobie Pan z napięciem?
30. Od jak dawna Pan szuka pracy?
31. Czy był Pan kiedykolwiek zwolniony z pracy?
32. Dlaczego Pana zwolniono?
33. Na co przeznaczał Pan najwięcej czasu w poprzedniej pracy i dlaczego?
34. Jak przyjmuje Pan polecenia?
35. Jak przyjmuje Pan krytykę?
36. Czy chciałby Pan wykonywać pracę swojego przełożonego?
37. Co Pan sądzi o swoim obecnym (poprzednim) szefie?
38. Proszę opisać sytuację, w której pańska praca lub pomysły zostały skrytykowane.
39. Proszę opowiedzieć coś o sobie.
40. Proszę ocenić siebie na skali od jednego do dziesięciu.
41. Czym najbardziej się Pan przejmuje?
42. Jaka była najtrudniejsza sytuacja, z którą się Pan zetknął?
43. Jakie rzeczy Pana niepokoją?
44. Czego Pan najbardziej nie lubi?
45. Proszę mi opowiedzieć co ostatnio Pana rozłościło w pracy.
46. W czym wykazał się Pan własną inicjatywą?
47. Co się Panu nie podoba w postępowaniu szefa?
48. Jak, Pana zdaniem, szef ocenia Pańską pracę?
49. W jaki sposób szef wydobywa z Pana to, co najlepsze?
50. Czy interesuje się Pan sportem?
51. Jakie cechy osobowości są niezbędne do osiągnięcia sukcesu w Pańskiej dziedzinie?
52. Woli Pan pracować samodzielnie czy w zespole?
53. Jaką rolę zwykle pełnił Pan w zespole?
54. Jak zdefiniowałby Pan atmosferę sprzyjającą pracy?
55. Czy daje Pan wyraz swoim opiniom jeśli nie zgadza się Pan ze zdaniem swojego przełożonego?
56. Co powiedziałby Pan o przełożonym, który postepuje nie fair albo z którym trudno sie współpracuje?
57. Czy uważa Pan, że jest naturalnym liderem czy raczej podwładnym?
58. Dlaczego uważa Pan, że jest lepszy od swoich kolegów?
59. Z jakimi ludźmi lubi Pan pracować?
60. Otrzymał Pan zadanie, które wymaga kontaktowania się z ludźmi zajmującymi w firmie różne szczeble w hierarchii. Jak Pan to zrobi? Kontakty z jakim szczeblem najbardziej Panu odpowiadają?
61. Ma Pan w południe wyznaczoną wizytę u lekarza. Czekał Pan na nią 10 dni. Ale w ostatnim momencie wypadło jakieś ważne spotkanie. Co Pan robi?
62. Jak udało się Panu przyjść na rozmowę kwalifikacyjną skoro nadal jest Pan zatrudniony gdzie indziej?
63. Kiedy spodziewa się Pan awansu?
64. Proszę zdefiniować pojęcie współpraca.
65. Jakie ma Pan kłopoty we współpracy z ludźmi różniącymi się od Pana wykształceniem i zainteresowaniami?
66. Proszę powiedzieć co takiego Pan zrobił, co świadczyłoby o Pańskiej lekkomyslności?
67. Proszę mi opowiedzieć coś, co było dla Pana największym wyzwaniem.
68. Proszę podać przykład jakiejś metody pracy, którą Pan stosuje. Co Pan o niej sądzi?
69. Co by Pan zrobił, gyby musiał podjąć jakąś decyzję, a nie byłoby do tego odpowiedniej procedury?
70. Co jest Pańską największą słabością?
71. Patrząc z perspektywy: czy mógł Pan lepiej pokierować swoją karierą?
72. Jakie decyzje jest najtrudniej Panu podejmować?
73. Jakie umiejętności zawodowe chce Pan obecnie doskonalić?
74. Czy, kiedy trzeba, gotów jest Pan podjąć ryzyko?
75. Widzi Pan ten długopis? Proszę mi go sprzedać.
76. Jak zdefiniowałby Pan swój zawód?
77. Czy miał Pan kiedykolwiek kłopoty finansowe?
78. Jak radzi sobie Pan z odmową?
79. Dlaczego tak długo był Pan bez pracy?
80. Dlaczego tak często zmienia Pan pracę?
81. Dlaczego chce Pan odejść z obecnej pracy? Dlaczego odszedł Pan z poprzedniej pracy?
82. Co Pana najmniej interesuje w tej pracy?
83. Co w Pańskiej poprzedniej firmie się Panu nie podobało lub z czym się Pan nie zgadzał?
84. Jakie wyniósł Pan ogólne wrażenia ze swojej ostatniej firmy?
85. Jakie sprawy utrudniają Panu wykonywanie pracy i jak Pan sobie z nimi radzi?
86. Co w tej pracy wydaje się Panu trudne? Dlaczego tak Pan uważa?
87. Każda praca ma swoje plusy i minusy. Proszę podać przykład niektórych minusów z Pańskiej ostatniej pracy.
88. W jaki sposób dostał Pan poprzednią pracę?
89. Na jakie poważne choroby chorował Pan w ostatnich latach? Czy po ich przebyciu odczuwał Pan jeszcze jakieś dolegliwości?
90. Kiedy ostatnio odwiedził Pan przychodnię specjalistyczną?
91. Czy mieszka Pan z rodzicami, rodziną czy też zajmuje samodzielne mieszkanie
92. Czy ma Pan dzieci? Jeśli tak to w jakim wieku?
93. Czy może Pan w jakiś sposób udokumentować znajomość języków obcych?
94. Czy w tej chwili doskonali Pan znajomość jakiegoś języka obcego?
95. Czy dotychczas wykorzystywał Pan w pracy zawodowej znajomość języków obcych? Jeżeli tak to przy jakiej okazji?
96. Które z ukończonych przez Pana kursów i szkoleń były dla Pana najbardziej przydatne?
97. Jakie szanse na rozwój dostrzega Pan w firmie, w której poprzednio był Pan zatrudniony?
98. Co uważa Pan za największe zagrożenie dla firmy, w której poprzednio był Pan zatrudniony?
99. Na czym polegał awans (rozwój) w nowym miejscu pracy?
100. Czy zmiana pracy przyniosła Panu wymierne korzyści? Jakie?
101. Czy o Pana planowanym odejściu wiedzą przełożeni w firmie, w której Pan nadal pracuje?
102. Które ze zmian pracy miały największe znaczenie w Pana dotychczasowej karierze?
103. Realizacja jakich zadań przyniosła Panu najwięcej satysfakcji?
104. Jakie cele zawodowe zamierza Pan zrealizować w najbliższym czasie?
105. Ile czasu spędza Pan w pracy?
106. Proszę ocenić politykę personalną firmy, w której Pan dotychczas pracował.
107. Proszę ocenić politykę marketingową firmy, w której Pan pracuje.
108. Co, Pana zdaniem, należałoby zmienić w firmie, w której Pan pracuje?
109. Co jest dla Pana ważniejsze: zadowolenie z pracy czy awans?
110. Czy tylko do nas wysłał Pan życiorys i list motywacjny?
111. Czego oczekuje Pan po zmianie pracy?
112. Czego chciałby Pan się jeszcze nauczyć?
113. Czy wybrałby Pan ponownie taki zawód jaki Pan obecnie wykonuje?
114. Czy zdecydowałby się Pan na przeprowadzkę, by objąć wyższe stanowisko w filii naszej firmy?
115. Dlaczego chce Pan pracować u nas?
116. Co najgorszego słyszał Pan o naszej firmie?
117. Proszę uporządkować według ważności listę firm, które by Pan odwiedził oferując nasze produkty.
118. Proszę wskazać swoje doświadczenia zawodowe, które wiążą się bezpośrednio ze stanowiskiem, o które się Pan ubiega.
119. Które z realizowanych przez Pana zadań bezpośrednio odpowiadają przyszłym obowiązkom u nas?
120. Dlaczego zainteresowła się Pan naszą ofertą/firmą?
121. Który ze znanych produktów naszej firmy ocenia Pan najwyżej i dlaczego?
122. Czy np. gdyby wygrał Pan bardzo dużą sumę pieniędzy to czy nadal by Pan pracował, czy wybrał życie z odsetek?
123. Jaka jest granica finansowa, od której nasza oferta wyda się Panu atrakcyjna?
124. Jak Pan sądzi: ile zarabia się u nas na porównywalnych z Pańskim stanowiskiem?
125. Czy w poprzednim miejscu pracy dysponował Pan samochodem służbowym?
126. Jakich korzyści materialnych, poza pensją, oczekuje Pan u nas?
127. W jaki sposób w Pana poprzedniej firmie były wynagradzane dodatkowe godziny pracy?
128. Od jakiej sumy, Pana zdaniem, zaczyna się wysokie wynagrodzenie w naszej branży?
Pytania dla studentów i absolwentów
129. Jak zdobywał Pan pracę w okresie wakacyjnym?
130. Jakie ma Pan plany zawodowe na przyszłość?
131. Gdzie Pan studiował i dlaczego wybrał Pan właśnie tą uczelnię?
132. Czy mając możliwość ponownego rozpoczęcia studiów wybrałby Pan ten sam kierunek?
133. Które przedmioty w trakcie nauki w szkole wyższej Pana szczególnie interesowały i dlaczego?
134. Który ze zdawanych egzaminów był dla Pana najtrudniejszy?
135. Których przedmiotów Pan nie lubił na studiach i dlaczego?
136. Jak opłacał Pan studia i swoje utrzymanie w tym okresie?
137. Gdzie odbywał Pan praktyki w czasie studiów? W jakiej firmie, dziale, jak długo one trwały?
138. Jaki wybrał Pan temat pracy magisterskiej i dlaczego?
139. Czy w trakcie studiów brał Pan udział w pracach koła naukowego lub jakiejś orgaznizacji studenckiej?
140. Czy zamierza Pan uzupełniać wykształcenie? W jakiej formie?
141. Usiłowaliśmy wcześniej zatrudniać ludzi z Pańskiej uczelni, ale nie radzili sobie. Czym się Pan od nich różni?
142. Co z tego, czego nauczył się Pan na studiach, przyda się Panu w pracy?
143. Czy lubi Pan rutynowe działania/stałe godziny pracy?
144. Jakim stanowiskiem jest Pan zainteresowany?
145. Czy ma Pan kwalifikacje, które umożliwią Panu odnoszenie sukcesów w tej dziedzinie?
146. Dlaczego uważa Pan, że spodoba się Panu ten rodzaj pracy?
147. Co Pan wie o naszej firmie?
148. Co, Pana zdaniem, jest warunkiem awansu w dobrej firmie?
149. Czy uważa Pan, że pierwsi pracodawcy powinni brać pod uwagę oceny ze studiów podczas przyjmowania absolwenta do pracy?
150. Czy to jest pierwsza Pana rozmowa kwalifikacyjna?
Rozmowa kwalifikacyjna - najczęstsze błędy
Nieznajomość ogłoszenia
Jeśli otrzymujesz telefon z zaproszeniem na rozmowę kwalifikacyjną nie możesz zadać pytania „Bardzo przepraszam, ale z której firmy Pan/Pani dzwoni?”. Aby uniknąć takiej wpadki warto zachować ogłoszenia, na które odpowiadasz.
Spóźnienie
Sprawdź dokładnie adres spotkania i zorientuj się, ile czasu zajmie Ci dotarcie na miejsce. Zawsze bądź kilka minut wcześniej, ale zapukaj do drzwi dopiero o wyznaczonej godzinie. Spóźnienie nie jest dyskwalifikujące pod warunkiem, że wcześniej zadzwonisz i o nim uprzedzisz. W innym razie okazujesz brak szacunku osobie, która poświęca swój czas na przygotowanie rozmowy.
Nieprzedstawienie się
Przychodząc do firmy pamiętaj, aby wyraźnie i uprzejmie podać swoje imię i nazwisko oraz powiedzieć w jakiej sprawie i do kogo przyszedłeś. Uważaj też, aby nie pomylić nazwiska osoby, z którą jesteś umówiony. Są dwa wyjścia, które mogą wyeliminować ten błąd - albo dobrze je zapamiętasz, albo spróbuj uniknąć wymawiania go.
Brak przygotowania do rozmowy
Przed spotkaniem poszukaj informacji o firmie - w internecie, czasopismach branżowych, wśród znajomych. Wykaż się znajomością przedsiębiorstwa lub przynajmniej branży lub produktu, którym dana firma się zajmuje.
Niestosowny ubiór
To jeden z najczęstszych błędów aplikantów. Lista zakazanych strojów:
- bluzka z głębokim dekoltem,
- krótka spódniczka,
- jeansy,
- jaskrawe stroje,
- zbyt duża ilość biżuterii,
- zbyt mocny makijaż,
- zbyt intensywny kolor lakieru do paznokci,
- buty z odkrytymi palcami,
- koszula z krótkimi rękawami (mężczyźni), nawet w lecie!,
- krzykliwe lub infantylne wzory na krawacie.
Zawsze dobierz strój do pracodawcy. Jeśli ubiegasz się o pracę w biurze, wybierz skromny i elegancki kostium. Jeśli ubiegasz się o pracę w agencji reklamowej, możesz pozwolić sobie na bardziej oryginalny strój - może on stać się Twoim atutem.
Prezencja
Nie garb się. Nie rozkładaj się na fotelu. Nie kul się. Nie staraj się wzbudzić w pracodawcy litości swoim zdenerwowaniem (studentom często się to zdarza). Nie wymachuj rękami, tylko gestykuluj. Jeśli masz z tym problem, postaraj się zająć czymś ręce np. długopisem.
Wzrok
Nie unikaj wzroku prowadzącego rozmowę. Rozbiegane oczy świadczą, o tym, że czujesz się niepewnie. Jeśli masz z tym problem, nie patrz prosto w oczy, ale w punkt pomiędzy mini. To pomaga.
Alkohol, papierosy, guma do żucia
Nie pij alkoholu na dzień przed rozmową, ponieważ wydziela się on z Twojego organizmu jeszcze przez wiele godzin po spożyciu. Postaraj się także nie palić w dniu rozmowy. Zapach tytoniu przesiąka ubrania i włosy. I przede wszystkim - nie idź na rozmowę kwalifikacyjną z gumą do żucia w ustach. Pracodawca z pewnością odbierze to jako lekceważące podejście do niego.
Niejasne odpowiedzi
Kandydaci często mało konkretnie odpowiadają na pytania. Zaczynają mówić „okrągłymi zdaniami” najczęściej używając przy tym wyświechtanych zwrotów. Często też zdarza się, że nie potrafimy określić własnych silnych i słabych stron. Bądź przygotowany na takie pytanie.
Brak umiejętności odpowiadania na podstawowe pytania
Przećwicz wcześniej odpowiedzi na potencjalne pytania, zrób próbną prezentację swojej osoby. To doda Ci pewności siebie i sprawi, że zrobisz na pracodawcy wrażenie osoby kompetentnej. Unikaj jednak odpowiedzi sztampowych („podręcznikowych”). Takie odpowiedzi są nijakie i zwyczajnie nudzą osobę prowadzącą rozmowę. Zainteresowanie zdobywa się osobowością i oryginalnością.
"Podrasowane" dokumenty
Najczęściej przeceniamy swoje umiejętności w posługiwaniu się językami obcymi lub obsługą komputera. Używając szablonów na zasadzie „kopiuj-wklej” przy tworzeniu CV lub listów motywacyjnych możemy sami sobie zrobić krzywdę. Pisząc odruchowo, że masz bardzo duże zdolności interpersonalne, a w trakcie rozmowy drży Ci głos, wychodzisz na osobę nieświadomą swoich cech charakteru. Nie tuszuj luk w zatrudnieniu. Jeśli kłamstwo wyjdzie na jaw zostaniesz automatycznie zdyskwalifikowany.
Przypisywanie sukcesów wyłącznie sobie
Ważne jest podkreślenie swojej roli w zrealizowanych projektach, ale nie można przypisywać sobie zasług, które należały do innych osób. Jeśli pochwalisz swojego współpracownika możesz „zapunktować”, gdyż okażesz tym szacunek dla cudzej pracy. Będziesz też postrzegany jako dobry partner.
Grobowa, ponura mina
Na rozmowę przychodzi się po to, żeby zrobić dobre wrażenie, wzbudzić sympatię i zainteresowanie. Ponura mina i zdawkowe odpowiedzi na pewno Ci w tym nie pomogą. Jeśli nie okażesz odrobiny entuzjazmu i optymizmu, Twoje spotkanie może się bardzo szybko zakończyć.
Zadawanie zbyt dużej ilości pytań
Warto w trakcie rozmowy zadawać pytania, ale ich ilość oraz tematyka jaką poruszają, musi być wyważona. Na początku rozmowy nie atakuj pracodawcy pytaniem o to, ile będziesz zarabiać. Nie pytaj też co chwilę o szczegóły, dotyczące stanowiska oraz sprzętu na jakim masz pracować. Pamiętaj, że to pracodawca zadaje pytania!
Narzekanie na poprzedniego pracodawcę
Gdy jesteś pytany o poprzednią pracę, skup się na jej zaletach. Narzekanie zawsze robi złe wrażenie. Najczęściej skutkuje to tym, że potencjalny pracodawca może zacząć Cię postrzegać jako osobę nielojalną i niedyskretną.
Zakończenie rozmowy bez ustalenia kontaktu
Na zakończenie rozmowy grzecznie zapytaj o kolejny etap rekrutacji. Nie czekaj na inicjatywę rozmówcy. Pokaż, że po rozmowie ciągle jesteś zainteresowany pracą.
Brak podziękowania za rozmowę i poświęcony czas
Bardzo duży błąd. Dziękując za rozmowę okazujesz szacunek rozmówcy oraz temu, że dana osoba poświęciła Ci swój czas i uwagę. Zostawiasz też po sobie dobre wrażenie. Może Cię to wyróżnić w tłumie aplikantów, bo stosunkowo rzadko się zdarza, aby ktoś zdobył się na ten prosty gest.
Asertywność podczas rozmowy kwalifikacyjnej
W czasie rozmowy kwalifikacyjnej wiele razy jesteśmy wystawiani "na próbę" ze strony pracodawcy. Potencjalny szef chciałby zobaczyć, jakim typem osoby jesteśmy, czy jesteśmy gotowi do obrony własnych poglądów, szanując zarazem zdanie innych. W wywarciu na tym polu dobrego wrażenia pomogą nam zdolności asertywne. Ten modny ostatnio termin - asertywność, kryje za sobą parę pułapek, w odkryciu których pragnę ci pomóc.
Asertywność to:
• umiejętność pełnego wyrażania siebie
• bezpośrednie, uczciwe i stanowcze wyrażanie swoich uczuć, emocji, postaw, opinii w sposób respektujący uczucia, emocje, postawy, opinie drugiej osoby
• korzystanie z osobistych praw bez naruszania praw innych
• stanowcza obrona własnych praw
• stanowczość, która nie rani
• Twój wybór
• wyuczona a nie wrodzona forma zachowania
Nie ma osoby, która byłaby się stale asertywna. Jest to wręcz niewskazane, aby zawsze zachowywać się tylko i wyłącznie asertywnie. Są sytuacje, które wymagają pokory, zagrażając naszemu życiu, zdrowiu lub wartościom lub też sytuacje, które wymagają zachowań agresywnych. Asertywność oznacza więc umiejętność oceny, w których momentach możemy zachować się właśnie asertywnie.
Aby przekonać się czy potrafisz rozróżniać zachowania asertywne spośród innych, odpowiedz na poniższe pytania i sprawdź, czy wiesz, które zachowania są asertywnymi.
Litera P - oznacza, że zgadzasz się z danym stwierdzeniem (prawda)
Litera F - oznacza, że nie zgadzasz się z danym stwierdzeniem (fałsz)
Następnie zobacz, które stwierdzenia są zgodne z zachowaniem asertywnym.
1. Jestem samolubny, jeśli przekładam swoje potrzeby nad potrzeby innych P F
2. Wstydzę się popełnianych przeze mnie błędów P F
3. Mam prawo czasami pamiętać tylko osobie P F
4. Odmienne poglądy powinienem zachować tylko dla siebie P F
5. Mam prawo do zmiany decyzji P F
6. Zawsze należy się dostosować do otoczenia P F
7. Zawsze mogę prosić o sprecyzowanie czyjejś wypowiedzi P F
8. Nie na miejscu jest opowiadać o swoich uczuciach P F
9. Mam prawo nie brać odpowiedzialności za problemy innych P F
10. Zawsze należy pomagać innym P F
11. Mam prawo nie usprawiedliwiać się przed innymi P F
12. Mam prawo mówić "nie" P F
13. Nigdy nie wypada odmawiać udziału w czyimś przyjęciu P F
14. Zawsze należy być skromnym i nie mówić o swoich osiągnięciach P F
15. Nie muszę zawsze słuchać rad innych P F
16. Mam prawo popełniać błędy P F
Klucz odpowiedzi:
Zachowania asertywne to:
1 - F, 2 - F, 3 - P, 4 - F, 5 - P, 6 - F, 7 - P, 8 - F, 9 - P, 10 - F, 11 - P, 12 - P, 13 - F, 14 - F, 15 - P, 16 - P
Nie zawsze łatwo jest być asertywnym, zwłaszcza wobec osób na których nam zależy. Można jednak tę umiejętność wyćwiczyć, zaczynając od sytuacji, kiedy łatwiej jest być asertywnym. Pierwszym krokiem w treningu asertywności to nabycie umiejętności rozróżniania zachowania asertywnego, agresywnego i pasywnego - uległego. Pomocną kategorią okazuje się stosunek: prawa własne - prawa innych.
Agresywność - bywa często mylona z asertywnością. W przypadku zachowań agresywnych sytuacje są spostrzegane jako pole walki, a celem staje się wygrana własna i przegrana, pokonanie innych.
W zachowaniach agresywnych respektujemy własne prawa lekceważąc jednocześnie prawa innych. Nie liczymy się z innymi, nie słuchamy ich, podejmujemy decyzje bez uwzględnienia praw innych.
Gdy kierujemy się ZASADAMI AGRESYWNYMI - przekaz brzmi:
Ja mam rację - jesteś głupi skoro myślisz inaczej
Takie są moje odczucia - twoje się nie liczą
Tak wygląda ta sytuacja - nie obchodzi mnie, jak ty ją widzisz.
W głosie pobrzmiewa wtedy pogróżka, kpina, sarkazm, ton głosu często jest napastliwy, hałaśliwy. Mierzymy rozmówcę wrogim spojrzeniem, grozimy palcem, czasem atakujemy fizycznie.
Uległość - polega na respektowaniu praw innych przy jednoczesnym lekceważeniu własnych. Zachowania uległe cechuje to, że interesy innych osób stawiamy ponad własnymi, często rezygnując z własnych dążeń, pragnień i potrzeb.
Lekceważymy własne prawa i pozwalamy innym je naruszać. Zachowujemy się w sposób nieuczciwy, deklarujemy coś ulegle, a co innego robimy. Rezygnujemy z przedstawiania własnych potrzeb, odczuć i poglądów. Kumulujemy w sobie wiele spraw, co powoduje nagromadzenie się złości i wewnętrznych urazów.
Gdy kierujemy się ZASADAMI ULEGŁYMI przekaz brzmi:
Liczy się to, co ty myślisz - nie to, co ja myślę
Liczą się twoje odczucia - a nie moje
Ważne jest - jak ty widzisz tę sytuację.
W naszym głosie i postawie można zauważyć podporządkowanie się innym osobom, brak zdecydowania, bierność, oczekiwanie na zdarzenia. Uległe potakiwanie ze spuszczoną głową i wzrokiem utkwionym w czubkach butów to w pewnych sytuacjach wyraz uległości.
Asertywność - to respektowanie własnych praw przy jednoczesnym respektowaniu praw innych osób. Oznacza to obronę własnych przekonań przy uznaniu przekonań innych, wyrażanie swoich potrzeb, poglądów i odczuć. Gdy zachowujemy się asertywnie nasze stosunki z innymi ludźmi cechuje wiara w siebie.
Gdy jesteśmy ASERTYWNI - przekaz brzmi:
Takie jest moje zdanie
Tak to odczuwam
Tak oto widzę tę sytuację
Chciałbym usłyszeć, jak się z tym czujesz
Może uda się nam znaleźć rozwiązanie, które zadowoli nas oboje.
Wyrażanie gniewu i złości również może odbyć się w sposób asertywny:
• Wyraź jasno i wprost swoje życzenie, prośbę.
• Daj informację zwrotną: być może twój partner nie zdaje sobie sprawy, z tego jakie są konsekwencje jego zachowania dla ciebie.
• Jeżeli poprzednie działania nie odniosły skutku, stanowczo określ swoje granice.
• Wyraź żądanie lub sprzeciw.
• Dochodź swych praw.
Poniżej masz wypisane różnego typu zachowania. Sprawdź, czy wiesz już, na czym polegają zachowania asertywne i jak je odróżniać od zachowań agresywnych i uległych.
Przykład:
SYTUACJA
Koleżanka niesłusznie zarzuca Ci nielojalność.
REAKCJA
Nie oceniaj mnie po pozorach .Wysłuchaj mnie - być może zmienisz zdanie.
• zachowanie asertywne
1) SYTUACJA
Koleżanka zaprasza Cię na przyjęcie, z którego bardzo chciałabyś się "wykręcić".
REAKCJA
Dziękuję ...... oczywiście, że będę ......
Zachowanie: ............................
2) SYTUACJA
Ktoś Ci przerywa, kiedy mówisz.
REAKCJA
Przepraszam, ale chciałbym skończyć swoją wypowiedź.
Zachowanie: ............................
3) SYTUACJA
Czekasz w kolejce, kiedy ktoś "wskakuje" przed Tobą.
REAKCJA
Nic nie mówisz tylko głośno wzdychasz.
Zachowanie: ............................
4) SYTUACJA
Jeden z kolegów w Twoim dziale oskarża Cię, że nie wysiliłeś się zbytnio w opracowaniu ostatniego projektu.
REAKCJA
Sądzę, że jesteś niesprawiedliwy. Wydawało mi się, że wniosłem wiele twórczych pomysłów.
Zachowanie: ............................
5) SYTUACJA
Kolega ma pewien problem i prosi Cię o radę.
REAKCJA
Skąd mam wiedzieć, co robić? To jest Twoja sprawa.
Zachowanie: ............................
Klucz odpowiedzi:
1 - zachowanie uległe; 2 - zachowanie asertywne; 3 - zachowanie uległe; 4 - zachowanie asertywne; 5 - zachowanie agresywne
W czasie rozmowy kwalifikacyjnej stykamy się z sytuacjami, w czasie których możemy do zachować się asertywnie. Najczęściej mogą się one przejawiać w trakcie ewentualnych pytań i oczekiwań ze strony pracodawcy. Pracodawca może sprawdzać czy będziemy w stanie zachować się asertywnie, podając nam pewien przykład zachowań i prosząc nas o rozwikłanie sytuacji lub też w całkowicie niezamierzony sposób sprawiać, że poczujemy, iż odpowiedź na to pytanie wymaga użycia z naszej strony technik asertywnych.
Jeżeli więc poczujesz się zmuszony do natychmiastowej wypowiedzi, nie wpadaj w panikę. Podstawowa zasada asertywności głosi, że masz prawo do namysłu a także przyznania się, że nie zrozumiałeś danego pytania i prosisz o jego powtórzenie. Jeśli bowiem nie dasz sobie ani sekundy czasu na przemyślenie odpowiedzi, z pewnością będziesz jej potem żałował. Masz prawo do chwilowego wstrzymania się od odpowiedzi, tak aby:
• upewnić się, że dobrze zrozumiałeś twojego rozmówcę
• skupić się nad odpowiedzią
• uświadomić sobie co tak naprawdę chcesz przekazać
• pomyśleć nad korzystnym sposobem przekazania treści
Aby nie zapadła krępująca cisza, możesz zastosować poniższe przykłady:
"To ciekawe, co pan mówi. Proszę mi pozwolić minutę pomyśleć"
"Wydaje mi się, że nie do końca zrozumiałem o czym rozmawiamy. Czy może pan wyjaśnić?"
"Poruszył pan bardzo ważną kwestię. Czy może pan powtórzyć"
"Może powtórzę czy dobrze zrozumiałem"
Każdy pracownik ma prawo do zachowań asertywnych, jeśli tylko faktycznie ściśle przestrzega ich zasad. Asertywność to nie jest bowiem bezwzględne egzekwowanie swoich racji. Nie możemy zapominać o drugim człowieku i o tym, że on też ma prawo zachować się asertywnie.
Bibliografia: Mc Kay M. i In. (2001): "Sztuka skutecznego porozumiewania się" GWP.
Rozmowa telefoniczna z pracodawcą
Znalazłeś ciekawą ofertę pracy? Nie czekaj, aż ktoś inny odpowie na nią pierwszy. Weź głęboki oddech i telefon do ręki – zadzwoń do pracodawcy. Dzwoniąc do pracodawcy możesz się dowiedzieć, czy znaleziona oferta pracy jest wciąż aktualna, dopytać o szczegóły związane z pracą czy sposób rekrutacji.
ZNALAZŁEŚ CIEKAWĄ OFERTĘ PRACY?
Nie czekaj, aż ktoś inny odpowie na nią pierwszy,
WEŻ GŁĘBOKI ODDECH I TELEFON DO RĘKI, ZADZWOŃ DO PRACODAWCY!
Dzwoniąc do pracodawcy możesz się dowiedzieć, czy znaleziona oferta pracy jest wciąż aktualna, dopytać o szczegóły związane z pracą czy sposób rekrutacji. Pamiętaj jednak, że głównym celem rozmowy przez telefon jest umówienie się na rozmowę w sprawie pracy, „face to face” (twarzą w twarz), podczas której będziesz mógł zaprezentować siebie.
ZANIM ZATELEFONUJESZ DO PRACODAWCY:
Wynotuj z ogłoszenia:
• Nazwę stanowiska, którym jesteś zainteresowany
• Nazwę firmy
• Nazwisko i stanowisko osoby do kontaktu
• Wymagane kwalifikacje
Przygotuj długopis i kartkę, na której zanotujesz uzyskane informacje (np. datę i godzinę rozmowy kwalifikacyjnej, listę wymaganych dokumentów).
Przygotuj również swój kalendarz, aby móc szybko dać odpowiedź na temat terminu ewentualnej rozmowy.
Zastanów się i zapisz pytania, które chcesz zadać. Rozmowa z pracodawcą to zazwyczaj duży stres, możesz zapomnieć, o co chcesz zapytać.
Miej w zasięgu ręki swoje CV. Ułatwi to udzielenie jasnych i precyzyjnych odpowiedzi na pytania zadawane przez pracodawcę.
Zastanów się również nad tym, dlaczego interesuje Cię właśnie ta praca.
Wybierz spokojne miejsce, gdzie nikt nie będzie Ci przeszkadzał
Serwisy internetowe z ofertami pracy
W Internecie można znaleźć wiele serwisów, na których umieszczane są aktualne oferty pracy. Korzystając z nich bez problemu odnajdziesz ofertę skierowaną do Ciebie. Oprócz serwisów ogólnych coraz częściej można spotkać serwisy branżowe, np. dla inżynierów, informatyków.
Poniżej znajdziesz spis portali internetowych z ofertami pracy:
www.pracuj.pl - oprócz części Twój Doradca i Poradnik Zawodowy, znaleźć tu można m.in. informacje dotyczące pracy w UE, kalkulator płacowy, kodeks pracy, opis zawodów w poszczególnych branżach, programy praktyk, informacje z rynku pracy, a także bazę ofert pracy, pracodawców i poszukujących pracy.
www.abcpraca.pl - obszerny portal zawierający m.in. porady, jak szukać pracy w kraju i za granicą, praktyk, wolontariatu, jak założyć firmę, testy i psychozabawy, bank pomysłów, linki do telepracy itp.
www.kariera.com.pl - planowanie kariery zawodowej, zawody przyszłości, adresy Biur Karier, poradnik praktykanta, staże, wolontariat, poradnik szukającego pracy, baza adresowa firm, praca czasowa, własna firma, praca za granicą, kodeks pracy, stypendia i edukacja za granicą itp.
www.twojakariera.pl - vademecum poszukiwania pracy (autoanaliza, metody szukania pracy, rynek pracy, obowiązkowe dokumenty, sztuka rozmowy, planowanie kariery, itp.)
www.jobpilot.pl - poradnik szukającego pracy, informacje i statystyki rynku pracy oraz obszerna baza ofert pracy.
Strony o podobnej tematyce, zawierające obszerną bazę ofert pracy:
www.gazeta.pl/praca
www.praca.pl
www.praca.gratka.pl
www.hrk.pl
www.praca.org
www.praca.korba.pl
www.jobs.pl
www.praca.interia.pl
www.infopraca.pl
www.praca.wp.pl
www.cvonline.pl
www.accord.waw.pl
www.itcpraca.pl
www.praca.money.pl
www.kariera.pl
www.hrk.pl/Serwisy_branzowe/IT-Telekom
www.cad.pl/praca.cgi
www.iprodukcja.pl/erm/index.php
www.hrk.pl/Serwisy_branzowe/Farmacja
Naprawdę świetnie napisane. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńBardzo fajny wpis. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńUmowa o pracę - najlepsza forma zatrudnienia. Nie w każdej firmie taką umowę można uzyskać, szczególnie na początku. Okres próbny tak zwany najczęściej jesteśmy na umowie zlecenie, umowie na czas próbny. CV ma ogromne znaczenie w momencie jak poszukujemy pracy. Im więcej szkoleń i kursów mamy na koncie tym nasze szanse na dobre zatrudnienie większe. Na https://eventis.pl/kursy znaleźć można ogłoszenia o wydarzeniach tego typu, w różnych miastach Polski. Część szkoleń można odbyć za pośrednictwem internetu.
OdpowiedzUsuńBardzo fajnie napisane. Jestem pod wrażeniem i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDobrze jak mamy co tak naprawdę wpisać w swoje CV. Zobaczcie jak wygląda nauka w https://edunet-poland.pl/. Studenci od razu mogą pracować i zdobywać doświadczenie w ten sposób, myślicie że dzięki temu nie jest znacznie łatwiej o zatrudnienie potem?
OdpowiedzUsuńDla kierowców C+E idealnym rozwiązaniem jest szukanie pracy w Niemczech. Można tam dostać dużo lepsze zarobki niż u nas. Oferty na takie zatrudnienie można znaleźć na stronie https://www.job-service.com.pl/pl/zawody/kierowca-ce.
OdpowiedzUsuńZ tego co widzę to wiele firm korzysta teraz z usług agencji pracy. Są one w stanie znaleźć idealnych pracowników do różnych przedsiębiorstw, zobaczcie sami na jakich zasadach można z jedną z nich współpracować https://kono.jobs/outsourcing-pracowniczy/ . Dlatego szukając pracy może warto zwracać uwagę na ogłoszenia takich agencji? Oni na pewno pomogą znaleźć odpowiednie zatrudnienie na miarę kwalifikacji i oczekiwań.
OdpowiedzUsuń